برای جریان عاریتی پای نمی کوبیم

خبرها دوباره حاکی از بازگشایی رودخانه زاینده رود در روزهای پیش رو برای کشت کشاورزان است. موضوعی که استاندار اصفهان هفته گذشته در نشست خبری آن را به طور کامل تایید نکرد، ولی آن را رد هم نکرد، اما ظاهرا به طور قطعی شرکت آب منطقه ای با این اقدام مخالفت کرده که البته ادله و استنادات مدیران این شرکت راه به جایی نبرده و حالا زمزمه های بازگشایی این رودخانه بیشتر از پیش به گوش می رسد با این توضیح که مشخص نیست قرار است با آبی که در رودخانه جاری می شود چه اتفاقی بیفتد؟ یعنی مشخص نیست این آب مربوط به کشت پاییزه است یا کشت بهار؟ مشخص نیست زمان بازگشایی رود چند روز خواهد بود و میزان آبی که قرار است زمین های شرق اصفهان را برای کشاورزی سیراب سازد، چقدر است؟ این یعنی یک ابهام گنگ و نامعلوم و غبارخاکستری بالا سر رودی که این روزها حیات و مماتش در دست یک فلکه بزرگ آب در بالا دست نهفته و البته هنوز مسئولی پاسخ شفافی به این سئوال نداده که چرا وقتی امسال بارش در سرچشمه های زاینده رود به نسبت مدت مشابه در سال گذشته بیش از 4 برابر شده و نسبت به بلند مدت چیزی حدود 20 درصد افزیش داشته است، حجم ورودی آب به پشت سد زاینده در ثانیه در حالی به کمتر از 30 مترمکعب در ثانیه رسیده که سال گذشته در چنین روزهایی حدود 23 مترمکعب در ثانیه بود و این آمار نشان دهنده وجود آبدزدک هایی در بالا دست سد است که اگر آمار بارش ها به 10 برابر میانگین دراز مدت هم برسد، باز هم عایدی چندانی برای زاینده رود نخواهد داشت.پس در این شرایط که بازگشایی رودخانه بیشتر از آنچه کمکی به معیشت کشاورزان باشد، فرار از مسئولیت پاسخ دهی به مردم است، به نظر می رسد نه برای مرگ یک رود باید پایکوبی کرد، نه برای جریان چند روزه و عاریتی آن.

یادداشت از رضا صالحی پژوه