سال 1310 شمسی وقتی مرحوم حاج حسین کازرونی به ایجاد اتاق تجارت اصفهان همت گماشت، کمتر کسی تصور می کرد روزی بتوان درآمد سالیانه حدود 30 میلیارد تومانی برای این اتاق تجارت پیش بینی کرد و هرچه این اتاق رنگ و بوی بزرگتری به خود گرفت، اصفهان نیز در حوزه صنعت و تجارت بیش از پیش بر سر زبان ها افتاد.
با پیدایش بزرگترین کارخانه ریسندگی ایران به مدیریت حاج عبدالرسول رحیم زاده یکسال بعد از راه اندازی اتاق تجارت اصفهان، این شهر رسما به باشگاه صنعت وارد شد و با توسعه کارخانه پشم در سال 1314، تاسیس کارخانه پارچه بافی شهناز در سال 1329 و ورود کارخانه سیمان در سال 1338 توسط مرحوم علی همدانیان، اصفهان به منچستر آسیا معروف شد و چیزی نگذشت که مجمعی به نام اتاق صنعت پدید آمد که سال 1349 در اتاق بازرگانی ادغام شد واین گونه، اتاق بازرگانی و صنایع و معادن اصفهان، پا به عرصه وجود نهاد. با این توضیح با گذشت حدود 8 دهه از آغاز روند صنعتی شدن اصفهان، حالا چراغ بسیاری از مراکز صنعتی و تجاری این شهر سوسو می زند و برخی کارشناسان ،آن را نتیجه نگاه انحصارگرای متولیان امر در اتاق بازرگانی اصفهان می دانند. متولیانی که هرچند سن و سالی از آن ها گذشته ، اما ظاهرا قصد دارند دوباره در گود ریاست، پنجه در پنجه علم روز دنیا در حوزه مدیریت بیاندازند و عرق سرد سنت را بر پیشانی مدرنیته بنشانند.
اقدامی که اگر بتواند به رشد و توسعه صنعت، تجارت و بازرگانی در اصفهان بیانجامد، اقدامی شایسته است، اما بد نیست پیش از این خوف و رجاء به آینده، تیم فعلی دست اندرکار برای نشستن دوباره روی صندلی چرمی دسته چوبی ریاست اتاق بازرگانی به این سئوالات پاسخ دهند:
1- از انتصاب مسئله داری که نتیجه آن محکومیت بلند مدت قضایی آن هم به جرم مسائل امنیتی برای یکی از منصوبین اتاق بازرگانی بوده بگذریم، اخباری مبنی بر وجود نسبت سببی بین مشاور امور بین الملل اتاق بازرگانی استان اصفهان با رئیس این اتاق به گوش می رسد، متولیان امر به اعضا که حق عضویت و فعالیت آنان سالیانه درآمد حدود 30 میلیارد تومانی را برای اتاق بازرگانی اصفهان رقم می زند، پاسخ دهند که تخصص فرد مزبود در حوزه بین الملل چیست و ره آورد این انتصاب چه بوده؟
2- سئوال دوم را باید از خزانه دارهیئت رئیسه اتاق بازرگانی پرسید که آیا 75 سفرخارجی هیئت رئیسه اتاق در مدت 4 سال صحت دارد یا خیر؟ اگر چنین اخباری صحت دارد، هزینه آن که به چیزی حدود 20 میلیارد تومان می رسد از کجا تامین شده است؟ با این توضیح که 75 سفر خارجی در مدتی حدود 4 سال یعنی سالی 16 سفر و در تفسیری دقیق تر یعنی هرماه 1.3 سفر صورت گرفته است.
حال در صورت صحت این اخبار (شورای تحریریه پایگاه خبری همراز آمادگی درج تکذیبیه و تطابق آن با اسناد موجود در این تحریریه را دارد) جای این سئوال باقی است که نتیجه این سفرها به کشورهای ایتالیا، فرانسه، مولداوی، هند، چین و ... آن هم بعضا به کرات بدون آن که در برخی از آن ها حتی یک جلسه کاری برگزار گردد، چیست؟
همچنین لزوم حضور شهردار اصفهان وتنی چند از اعضای شورای شهر در برخی از این سفرها با هزینه اتاق بازرگانی چه بوده و مهمتر از همه این که دستاورد این سفرها تاکنون ارزیابی شده یا خیر؟ اگر ارزیابی شده، منجر به چه میزان سرمایه گذاری خارجی در این کلان شهر شده است؟
بی شک پاسخ دهی شفاف به این سئوال ها پیش از انتخابات نه تنها می تواند به شور انتخاباتی بیانجامد، که در صورت وجود دستاوردی درخور و شان این شهر، بارقه های امید را در دل فعالان اقتصادی استان اصفهان به روشنایی می نشاند.
یادداشت از پارسا فرزین