اصفهان؛ قرمز، زرد یا سرخابی آسمانی؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، محمد اعتدادیان، مدیر کل آموزش و پرورش استان اصفهان در این نشست در حالی از درجه بندی سفید و زرد و قرمز ستاد کرونا و تابعیت آموزش و پرورش از این بسته مداد رنگی خبرداده بود که ظاهرا وضعیت اصفهان نه زرد است و نه قرمز و شاید چیزی شبیه به سرخابی آسمانی!

چرا که از سخنان سخنگوی دانشگاه علوم پزشکی اینگونه بر می آید که اصفهان به رغم کاهش نه چندان محسوس آمار کرونا در کشور، همچنان در وضعیت قرمز قرار دارد و روزانه بین 11 تا 13 نفر اصفهانی به دنبال ابتلا به کوئید 19 جانشان را از دست می دهند و معضل کمبود تخت بیمارستانی به خصوص تخت های ویژه( آی – سی – یو) به معضل های این روزهای نصف جهان اضافه شده است .

با این شرایط، قاعدتا باید اصفهان از نظر آموزش و پرورش نیز که سازمانی از سازمان های اداری جمهوری اسلامی تلقی می شود و تابع قوانین کشور است، قرمز تلقی شده و از شیوه بازگشایی مدارس در شرایط قرمز تبعیت کند، اما فراخوان این اداره کل برای تمامی کادر آموزشی و دانش آموزان به منظور حضور سر کلاس از صبح روز شنبه خط بطلانی است بر جعبه مداد رنگی آقای مدیر کل که اگر رنگ ها را با هم ادغام کند، رنگی شبیه سرخابی آسمانی از آن استخراج می شود که البته از هر زاویه ای به آن نگاه کنیم، می توانیم آن را به یکی از رنگ های سفید، زرد و قرمز ربط دهیم.

هر چند این موضوع برای آموزش و پرورشی که هر ساله با تاکید موکد مدیران ستادی خود، مسئولان مدارس دولتی را از دریافت هرگونه وجه از اولیای دانش آموزان منع می کند، اما در عمل اولیا دانش آموزانی که دلخوش به این تاکید های موکد وارد مدارس دولتی می شوند و در عمل نتیجه ای غیر از این می بینند عادی تلقی شود، اما برای خانواده هایی که تلاش می کنند تا مدرسه را خانه دوم فرزندانشان ببینند، این عدم برنامه ریزی ها و غیر شفاف بودن ها در عمل نگران کننده است.

البته این نگرانی زمانی دوچندان خواهد شد که مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی را برای دانش آموزان در کلاس های آموزشی الزامی می داند، اما آمارهایی که از مدارس دولتی سال های نه چندان دور گذشته از رسانه های کاملا رسمی به نقل از مدیران فعلی به جامعه مخابره شده است، نشان از آن دارد که بخش قابل توجه مدارس دولتی نه تنها از امکانات ویژه ای برای رعایت پروتکل ها برخوردار نیستند، بلکه با کمبود فضای فیزیکی نیز مواجه بوده و سئوال جدی در این زمینه این که چگونه می توان دانش آموزان مقاطع ابتدایی که از شور و هیجان بیشتری برخوردارند و به دلیل تازه وارد بودن به محیط مدرسه و نوع متفاوت تربیت خانواده ها و همچنین میزان پایین تابعیت پذیری در زمینه مسائل تربیتی، آنها را مجبور به استفاده از ماسک در زمان حضور در مدرسه کرد؟

با کنار هم گذاشتن تمامی این موارد می توان دریافت که هرچند سخنان مدیران آموزش و پرورش در استان اصفهان رنگ گلبهی دارد و بوی شکوفه های بهاری می دهد، ولی باید حقایق را به رنگ سیاه، نهایتا سورمه ای و یا با اندکی تخفیف، زرشکی دید تا بتوان آن را به موقع، با تاثیر بالا و به بهترین شکل ممکن درمان کرد.

به قلم رضا صالحی پژوه