بسیاری از مورخین و باختر شناسان جهان، اصفهان را سرآمد شهرهای جهان در سده های دور می دانند و قلم فرسایی بزرگانی چون شاردن ، تاورنیه، هولستر، آرتور پوپ به این مهم فزونی بخشیده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، به قلم رضا صالحی پژوه: اما اصفهان این روزها چشمانش را به دوردست های پسین دوخته و در حسرت روزهای خوش گذشته ، نفس هایی به شماره افتاده را تنفس می کند.
زاینده رودی مرده، هوایی آلوده، صنایع آلاینده ای که شهر را احاطه کرده، جوانان بیکار، سازمان های گیر کرده در بن بست بروکراسی، رانت خواران بی حیا و سیری ناپذیر، شهروندان بی انگیزه، مدیریت های ملوک الطوایفی و فامیل و فامیل بازی ها، ترافیکی نا موزون، نماسازی نا متقارن، گسست تمدنی ، اختلاط و ولنگاری فرهنگی ، توسعه ای به نام فرهنگ و به کام ابزارهای فرهنگی و ده ها و صد ها مورد دیگر که از حوصله قال و مقال به دور است، بخشی از ناکامی های اخیر نصف جهانی است که رهبران کشورهای خارجی وقتی پا در صحن و سرای میدان امام آن گذاشته ، باتفاق مستحیل این همه زیبایی و فروغ شده اند.
عبدالله گل، ماهاتیر محمد، داوود چاووش اوقلو، شهردار داکار و ... نمونه کوچکی از این جمع بزرگ است.
جهانگردی و جذب توریست، جذب سرمایه گذار خارجی، محوریت در بخش توسعه ریلی، ترانزیت و حمل و نقل بار و مسافر، صنعت پاک و مولد نیز بخش کوچکی از توانمندی های این شهر استراتژیک است که البته این روزها به نقل از اکثر قریب باتفاق کارشناسان از آن به خوبی استفاده نشده است.
از سویی، اکنون که اصفهان درگیر و دار انتخاب مدیران شهری است، بد نیست از منظری دیگر به این مقوله نگاه کنیم.
منظری که پردازش صحیح به آن می تواند، اصفهان را دوباره در بخش های متعدد فرهنگی، اجتماعی، شهروندی، اقتصادی سرآمد بسیاری از کلانشهر های ایران نماید.
همچنین وقتی به تاریخ معاصر این کلانشهر نگاه می کنیم، جایگاه شهرداران اصفهان را پس از پایان دوره مسئولیت خود، جایگاه خاصی می بینیم که نشان از توانمندی این شهر در کادرسازی نیز دارد، شهرداری که معاون وزیر جهادکشاورزی شد، شهرداری که در دوره مسئولیت خود جایگاه وزارت یافت و پیش از معرفی به مجلس، با لطف دوستان! از این رهگذر جا ماند و تنها یکهفته پس از استیضاح در اصفهان در مقام شهرداری، سکان کلانشهر قم را در دست گرفت و کارنامه ای موفق در آن شهر از خود بر جا گذاشت و یا شهردار جوانی که پله های ترقی را تا معاونت وزارت کشور طی کرد و همچنان در حال طی این مسیر است، همگی شاهدی است بر این مدعا.
اما اتفاقات و شیوه مدیریت در دوره فعلی نیز مسائلی را به تصمیم گیران در این زمینه ثابت کرد که اگر نگاه ملی به اصفهان نداشته باشند، می توان شهر را به گونه ای دیگر اداره کرد که خیلی زود از سرآمدی در بخش های مختلف به روزمرگی در بیشتر رده ها تنزل یابد، از این منظر اکنون که بدون هزینه و مبتنی بر یک رسم مسبوق به سابقه شهردار اصفهان در آستانه جابجایی قرار گرفته است، بد نیست اعضای منتخب شورای اسلامی شهر به گزینه ای بیاندیشند که چهره ای ملی داشته و به رغم شناخت بالایی که باید از این کلانشهر داشته باشد، بتواند از توانمندی های ارتباطی خود در وزارتخانه ها و سازمان ها و نهادهای حاکمیتی، حق به یغما رفته این شهر را مطالبه و در روند رشد و ارتقای این شهر استفاده کند.
بی شک موردی که این روزها برای شاخصه های شهردار یک کلانشهر در تراز اصفهان بیان می شود، توانمندی در ساخت و ساز و اداره شهر است، در حالی که در بسیاری از موارد، انتخاب معاونین توانمند می تواند شهر را بر مدار خدمت و توسعه قرار دهد، اما قرارگرفتن فردی در تراز ملی، می تواند به عنوان پشتیبان تمام فعالیت های عمرانی، خدماتی و فرهنگی قرار گرفته و به عنوان نخ تسبیح، دانه های توانا ولی متفرق آن را گرد هم جمع کند تا دوباره اصفهان سرآمد شهرهای ایران و از سرآمدان شهرهای دنیا شود.
اخبار مرتبط: