این روزها حرف و حدیث زیادی در خصوص واگذاری های بخش های مختلف فرهنگی وابسته به مدیریت شهری به بخش خصوصی به صورت دراز مدت مطرح است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، به قلم رضا صالحی پژوه: برخی این حرکت را تحویل زمین سوخته به مدیران بعدی شهر اصفهان تلقی می کنند و برخی دیگر معتقد هستند چون به طور قانونی این اتفاق می افتد، مشکلی نیست و نباید آن را زیر ذره بین قرار داد.
اما به واقع واگذاری مراکز فرهنگی و ورزشی شهرداری اصفهان با قراردادهای 7 و یا 9 ساله به افراد خاصی که یک نمونه آن را می توان واگذاری بخش های درآمدزای یکی از مراکز بزرگ تفریحی اصفهان به (ف.ر) تامین کننده هزینه های مالی لیست اصلاح طلبان در ششمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر اصفهان مثال زد، هرچند در ظاهر تهدیدی برای آیندگان این مدیریت تلقی می شود، اما در عمل می توان آن را به فرصتی طلایی تبدیل کرد.
با نیم نگاهی به تجربه بیشتر راه یافتگان ششمین دوره شورای اسلامی شهر اصفهان به پارلمان شهری این کلانشهر، باید بگوئیم این محدودیت هرگز نخواهد افتاد و شاید رفتار مدیران کنونی شهرداری که بیشتر از هر چیزی شبیه به گروگانگیری فرهنگی است، زمینه ای است برای قطع بند ناف فرهنگ شهروندی از فرهنگسراها و ابنیه مدیریت شهری و اتصال این بند به مراکز بزرگتر و پایدار تر فرهنگی مانند مساجد.
اتفاقی که باید آن را به فال نیک گرفت. مخصوصا با وجود مساجدی بزرگ و اثر بخش و مراکز فرهنگی مذهبی مانند مرکز فرهنگی شهید مدرس، مرکز فرهنگی شهید بهشتی ، مراکزی چون بنی فاطمینه (س) و انصار الحسین (ع) و ...
چرا که مقوله فرهنگ با وابستگی فرهنگی به ابنیه تحت نظارت شهرداری در قالب نگاهی که مدیران شهری این سال ها به مقوله درآمد زایی داشته و دارند، به یک تجارت فرهنگی تبدیل شده و برای عبور از این نگاه باید فرهنگ مسجد محوری در محلات زنده شود، فرهنگی که آزمون خود را پس داده و نه تنها به مولفه های فرهنگی محلات می پردازد، که مولفه های اجتماعی از جمله ازدواج جوانان، آزادی زندانیان در بند، حمایت از دانش آموزان بی بضاعت، حمایت از زنان سرپرست خانوار و ... را نیز مد نظر دارد و بدون نگرش اقتصادی به مولفه های فرهنگی و اجتماعی، به عنوان نهادهای فرهنگ ساز دوباره در مدار خدمت به شهروندان قرار می گیرند.
البته در این زمینه می توان یک رقابت سالم در به روز رسانی خدمات فرهنگی با ابنیه به اجاره داده شده شهر ایجاد کرد و نه تنها به این رقابت بسنده کرد، که ارتقا کیفیت خدمات با هزینه مناسب در مساجد، می تواند رقابت سالمی نیز برای ارائه خدمات بهتر فرهنگسراها با قیمت کمتر به شهروندان ایجاد نماید.
لذا در صورت وقوع چنین رخداد بزرگ فرهنگی، باید به مسئله کشف استعدادها در بخش های مختلف فرهنگی، ورزشی ، علمی و ... نیز اشاره کرد که باعث تبلور خلاقیت و اندیشه در اصفهان خواهد شد.
لذا هرچند به ظاهر چنین برخوردی از سوی مدیران کنونی شهر به ضرر اصفهان تمام شود، ولی در باطن می تواند زمینه روشن کردن موتور محرکه مساجدی باشد که سال هاست تنها مواقع نماز صدای اذان از ماذنه های آن به گوش می رسد.