اصفهان، نیازمند آینده پژوهی

 نمی توان خوب را دید و بد را ندید و یا برعکس، باید خوب را دید، بد را هم دید، همچنین یک روزنامه نگار منصف هرگز نمی تواند از نواقص به راحتی عبور کند و آن ها را نگوید و یا خوبی ها را آنقدر بزرگ ببیند که نتیجه ای معکوس داشته باشد، از این رو به نظر می رسد در باب نوروز بی رونق اصفهان باید نکاتی چند را متذکر شد که اگر چنین نگردد، می تواند روزهای ناخوشایندی را برای اصفهانی که تا چندی پیش یکی از مقاصد اصلی گردشگران بود رقم بزند.
در آماری که از سوی معاون سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور نقل شده بود، اصفهان حتی در بین هفت شهر پرمخاطب و گردشگرپذیر کشور هم جا نداشت و این در حالی است که شهروندان اصفهان نیز امسال این فقدان مسافر را تا حدودی حس کرده بودند، در کنار آن باید به نارضایتی تعداد قابل توجهی از مسافران از نوع خدمات دهی و مشکلات پیش آمده برای آن ها اشاره کرد.
دلایل زیادی را می توان در کاهش ورود مسافر به اصفهان دخیل دید، اما شاید اصلی ترین دلیل آن این باشد که مسافر عموما یک جمعیت سیال است که تمایل دارد بیشتر نقاط دیدنی و جذاب کشور و حتی دنیا را بازدید کند، پس طبیعی است وقتی چند سال به اصفهان سفر می کند، بعد از گذشت دفعات متوالی، مقصد خود را تغییر دهد که البته باید جایگزین آن مسافرانی وارد شهر شوند که سالیان گذشته به دیگر شهرها سفرکرده اند و این موضوع می تواند اختلاف آماری ایجاد کند.
مسئله دوم نیز موضوع تکراری و نخ نمای رودخانه زاینده رودی است که با وضعیت بارش ها و وضع معاش کشاورزان شرق و همت همه جانبه مسئولان استان برای تامین آب کشاورزی، طبیعی است در اولویت اول نباشد.
اما موضوع مهم دیگر، نوع خدمت رسانی به میهمانان است، این مهم بیشتر از هر چیزی بر عهده شهرداری ها در شهرها گذاشته شده و تابع یک چرخه پیچیده ای است که از تنظیم بازار شب عید گرفته تا زیباسازی و رفع تخلفات وسد معبر در آن دخیل می باشد.
همچنین تمام این موارد دور محور عنصری می گردد به نام خلاقیت و نوآوری، لذا وقتی محور خلاقیت و نوآوری، همراه با آینده پژوهی و تحقیق نباشد، نمی توان آینده خوبی برای طرح های شهری متصور بود. به طور مثال امروزه با نرم افزارهای نه چندان پیشرفته طراحی هم می توان طرح تکمیل شده ای را شبیه سازی کرد و به جای حرکت در فضای غبار آلود، در یک مسیر شیشه ای قدم برداشت و در سفارش طرح های موهومی چون جعبه های متعددی که ظاهرا قرار بوده سفره های هفت سین باشد، ولی به علت عدم تخصیص بودجه ناگهان بی هدف و نیمه کاره رها شده و... آینده آن را در نظر گرفت که یکی از شقوق آینده نگری، تامین بودجه و پیش بینی منابع مالی آن است.
سال گذشته اصفهان به یکباره در طرح های شهری متحول شد، به طوری که وقتی مسافران نوروزی به اصفهان سفر می کردند، نشاط و امید را در شهر می دیدند، دیوارنگاره ها، طرح ها و المان های شهری، برنامه ریزی برای اسکان بی دردسر و بی دغدغه، برنامه ریزی برای کنترل ترافیک، برنامه ریزی برای حمل و نقل مناسب شهری و ... بخشی از برنامه های نوروزی اصفهان بود، هرچند که مدیران شهری اکنون معتقدند هزینه های اداره شهر پیش از این بالا بوده و باید جلوی آن گرفته شود و مدیران پیشین اصفهان هم می گویند هزینه برای توسعه گردشگری نوعی پس انداز است، اما امسال محدودیت های بودجه ای باعث شد تا شهروندان و مسافران تغییر را حس کنند، تغییری که خیلی به نفع مسافران رقم نخورده بود، از طرح های نیمه کاره گرفته تا بی نظمی در اسکان و ... و این موضوع بی شک بهار بی رمقی را برای اصفهان پدید آورد. هرچند که نمی توان از زحمات برنامه ریزان ومجریان این برنامه ها در سطوح مختلف چشم پوشید.
مطمئنا مردان و زنانی در نوروز امسال بر کنار خانواده بودن چشم پوشیدند تا تعطیلات خوبی را برای مردم و مسافران نوروزی رقم بزنند، از سوی دیگر تاکید تک تک اعضای شورای شهر اصفهان ایجاد بستری امن و آرام برای شهروندان و مسافران بود، شهردار اصفهان نیز به طور تمام وقت بر امور نظارت کرد و معاونین وی نیز به همین منوال به طور سرزده از بسیاری از مراکز بازدید کردند، اما این که چرا در ذهن مخاطبان، امور بر اساس پیش بینی ها پیش نرفت، سئوالی است که باید در طرحی دقیق و علمی بررسی شود، لذا به نظر می رسد اعضای شورای شهر اصفهان در اولین جلسه، ضمن تقدیر و تجلیل از اقدامات شبانه روزی مدیران و اعضای ستاد خدمات نوروزی اصفهان، تحقیق و تفحص از شیوه اجرای برنامه های این ستاد را نیز کلید بزنند، چرا که مدیریت اصفهان تنها به نوروز 97 ختم نشده و حداقل باید با تیم جدید که عمدتا از افراد خوش نام و مجرب هستند، سه نوروز دیگر را نیز تجربه نماییم و چنانچه نقاط قوت و ضعف در هاله ای از ابهام بماند، تا چشمی به هم بزنیم، دوره شورای پنجم به پایان رسیده و باید در انتظار ترکیب و اقدامات شورای ششم شهر اصفهان باشیم...

یادداشت از رضا صالحی