فرانسه را بعد از رنسانس یکی از دروازه های تمدن غرب می شناسند و پاریس را هرچند قدمت آن به 4200 سال پیش از میلاد باز می گردد، اما به سبب پتانسیل های فرهنگی نوین که در آن نهفته است، شهری می دانند که هم نماد تمدن و مدرنیته است و هم زادگاه شوالیه های فرهنگی غربی؛
از سوی دیگر اصفهان نیز به نوعی دروازه تمدن شرق شناخته می شود، تمدنی باستانی و عمیق که هرچند در آسیای غربی و در بین کشورهای بی هویت و بی ریشه اصیل عربی قرار گرفته، اما به نوعی نمادی از تمدن شرقی است و همراه با شیراز، تبریز، شوش و ... بار بی تمدنی کشورهای منطقه را به دوش می کشد، از این رو تمزیج این دو شهر آسیایی و اروپایی می تواند زمینه رشد و بالندگی اصفهان را در حوزه های گردشگری، میراثی، تمدنی و فرهنگی در پی داشته باشد، از این زاویه می توان سفر اخیر شهردار اصفهان و تنی چند از اعضای شورای اسلامی شهر به پاریس را یک سفر مفید به فایده دید. این سفر در حالی اتفاق افتاد که تنها چند هفته پیش از آن عالی ترین مقامات مشورتی و نظارتی کشور در قالب هیئت رئیسه مجلس از بیان صحیح نام بزرگترین و مهم ترین موزه جهان در دل این شهر فرانسوی عاجز بود و هیمن مسئله، یکی از صدها دلیلی است که لزوم ارتباط با شهرهای موثر جهان را بر ما روشن و واضح می دارد و از آن جا که اصفهان همواره در مسائل فرهنگی در کشور پیشتاز بوده و خواهد بود، به نظر می رسد مسئولان شهری به درستی در انتظار پیشقدمی تهرانی ها نمانده و خود زنگ ارتباط با دروازه های تمدنی اروپا را به صدا در آورده اند، البته این ظاهر امر است و باید برای به ثمر نشستن نتایج این دست سفرها پیش از هرگونه ذوق زدگی، کمی تامل کرد، چرا که در دنیای کنونی که عصر ارتباطات دائیه دار هرگونه تعریف جدید از سبک زندگی بشر است، نمی توان نتیجه مثبت یا منفی چنین سفرهایی که تفکر مدیریتی در لوای آن نهفته است را پنهان کرد و در صورتی می توان سفر اهالی میدان امام حسین(ع) اصفهان به شانزه لیزه را موثر خواند که بازتابی از رونق در بازارهای اقلام فرهنگی این شهر به خوبی مشهود و ملموس باشد.
برپایی هفته های فرهنگی در پاریس و یا حتی شهرهای کوچکتر با جمعیت محدود تر وقتی باعث مانایی و عزت نام اصفهان می شود که اهالی صنایع دستی بخشی از تولیدات خود را بر اساس سلیقه مردم پاریس خلق آثکنند یا وقتی مانند ستاره ای درخشان در لیست ارتباطات بین المللی شهر می درخشد که اهالی تئاتر اصفهان دارای سالنی فاخر برای اجرای نمایش های خود داشته باشند و زمانی می توان این دست سفرها را فاتحانه خواند که گرد و غبار رکود از بازار فرش اصفهان گرفته واین رونق اقتصادی در همه زمینه ها بتواند آسمان اصفهان را آبی تر کند.
اما اگر قرار باشد سفرهای پر هزینه اینچنین را با تنها چند نشست به ظاهر رسمی سنجید و آن را معیاری برای فتح الفتوح قله های بلند اقتصادی دانست، باید گفت: اصفهان در حال حاضر خواهر خوانده های بسیاری دارد و پیش از عقد خواهرخواندگی، نشست های زیادی در این زمینه برگزار شده و مردم تنها نتیجه ای که از آن دیدند، تنها عکس های یادگاری مسئولان شهری اصفهان و خواهرخوانده جدید اش بود که نه تنها رونقی به بازار نبخشید بلکه بعضا تعهداتی برای اصفهان نیز ایجاد کرد.
از این رو و با توسعه وسایل ارتباط جمعی، بهتر است مسئولان شهری به جای این که نشست های اخیر را نشست های فوق العاده جلوه دهند، در این فکر باشند که بتوانند نتایج اقتصادی این سفر را برای مردم شهری که مدعی هستند ورشکسته و بدهکار بوده و آنها شوالیه های اقتصادی آن شده و جلوی اداره پرهزینه شهر را گرفتند، بدهند، در غیر این صورت مردم خود قضاوت خواهند کرد...
یادداشت از مرجان حسینی