مطالبه گری از مواردی است که این روزها در کشور جای خود را به خوبی باز کرده اما آنچه به نظر می رسد اینکه تب این مطالبه گری، می تواند پس از پایان انتخابات 1400 فروکش کند.
رضا صالحی پژوه، مدیر مسئول روزنامه سراسری یاقوت وطن در سرمقاله این روزنامه نوشت: «این پرچم آرمان‌خواهی و مطالبه‌گری را زمین نگذارید، مطالبه طبعا با اعتراض همراه است، اما نگذارید این اعتراض ، اعتراض به نظام اسلامی تلقی شود. جدا مانع شوید که دشمن این اعتراض ها را اهتراض به نظام تلقی یا القاء کند. مطالبه گری را با اراده پیشنهاد و راه حل قابل قبول ارائه کنید.»
اینها تنها بخشی از منویات مقام معظم رهبری در خصوص مطالبه گری است. اما مطالبه گری و آرمان خواهی برای خود قاموسی دارد که اگر این قاموس رعایت نشود، همان تهدیدی که در بیانات معظم له به آن اشاره شده است، پدیدار می گردد و به نوعی شاهد رشد القای دشمن مبنی بر ناتوانی در اداره امور والقای وجود فساد پیشرفته در بدنه اجرایی کشور خواهیم بود . لذا هرچند صدا و سیما این روزها سریالی تحت عنوان “دادستان” را روی آنتن شبکه سه برده و توانسته از این طریق با موضوع مطالبه گری چند جوان آرمانگرا ، به این موضوع بپردازد، اما از آن جا که اصل مطالبه گری باید عاری از جناح بندی سیاسی و خطی باشد تا نتیجه مطلوب بدهد، بعید به نظر می رسد رسانه ملی که در بسیاری از مواقع و موارد متهم به سیاسی کاری است، بتواند از این منظر حرفی جدید برای محتوای مطالبه گری در کشور داشته باشد، هر چند که سریال موصوف شکل مسئله را رعایت کرده، البته با این توضیح که اَشکال مسئله خیلی زود از حافظه جامعه پاک خواهد شد و آنچه می ماند یک پس زمینه فکری از جامعه ای بیمار با لایه های مدیریتی فاسد و بی دغدغه برای مردم کوچه و بازار به ویژه مردم طبقات پایین اجتماعی است، لذا بر آن شدیم تا در سطور پیش روچند نکته در این خصوص را بیان کنیم :
مطالبه گری باید هویت ملی را تقویت کند
هویت ملی یکی از مقوله هایی است که برای کشورها به ویژه کشورهایی با پیشینه بالای تاریخی و فرهنگی اهمیت والا و ویژه ای دارد.
اما این روزها در معرض رسانه قرار گرفتن برخی از این هویت ها از جمله هویت تاریخی ایران اسلامی باعث شده تا نگرانی هایی در این زمینه برای نسل های آینده کشور به وجود بیاید. بی شک نسلی که رسم الخط رسمی را که یکی از شقوق هویتی و فرهنگی جامعه است ، دستخوش تغییرات بی اصل و نصب رسانه های رسمی و غیر رسمی می کند، نسل جوانی که گفتار خود ، وضعیت ظاهری ، میزان مطالعه و ... را به فرهنگ برهنه غرب گره می زند، بی شک خیلی زود دچار برهنگی فرهنگی می شود و این برهنگی فرهنگی موتور محرکه و توسعه کشور را باز می دارد، لذا باید مطالبه گران در مطالبه گری های خود مسئله هویت ملی را مد نظر قرار دهند و هویت ملی را تقویت کنند تا این مطالبه گری ها باعث رشد و اعتلای کشور و جامعه گردد.
مطالبه گری باید شرافتمندانه باشد
به این معنی که مطالبه گران شرافت خود را به منافع پیش رو که معمولا از طرق مختلف جهت تطمیع آن ها ارایه می گردد نفروشند. بسیار دیده شده که صاحبان ثروت و قدرت از راه های نامعلوم و پیچیده افرادی را برای تطمیع مطالبه گران سراغ آن ها فرستاده و با اغفال آنان ، یک مطالبه گر پر مخاطب را به مهره ای برای دفاع و یا بازی در زمین خود تبدیل می کنند که به مرور زمان عنصر اعتماد عمومی را از دست داده و به فرد یا مجموعه ای بی اثر برای جامعه تلقی می شوند و دیگر نمی توان به مطالبه گری های آنان اعتماد کرد.
مطالبه گری باید با ارائه راه کار باشد
در دوران کونی که عصر انفجار اطلاعات را نیز پشت سر گذاشته و انتقال اطلاعات در عرض کمتر از دقیقه از آنسوی دنیا به این سوی دنیا مخابره می شود، نقد و نقل معایب و رفتارهای خارج از حیطه قانون مدیران و مسئولان کاری آسان به نظر می رسد، اما آنچه که مطالبه گری را به کاری سخت و دشوار وامری حرفه ای تبدیل می کند، مسئله ارائه راهکار و پیشنهاد قابل اجرا و معقول است. چرا که مطالبه گری باید زمینه رشد و حرکت ملموس در جامعه ایجاد کند و این حرکت ملموس زمانی شکل می گیرد که مطالبه گری توسط افراد نخبه و کارشناس و یا با مشورت و همفکری کارشناسان صورت پذیرد.
مطالبه گری به دور از آرمانگرایی
مطالبه گران باید مراقب باشند این اقدام آن ها تبدیل به آمال گرایی نشود، چون که مطالبه گری و آرمانگرایی دو همسایه نزدیک به هم هستند که اگر مطالبه گر خود را مامور به وظیفه بداند، قرار گرفتن این دو کنار هم تحت عنوان مطالبه گری و آرمانگرایی می تواند رشد و توسعه مد نظر مطالبه گران را رقم بزند و اگر مطالبه گران خود را مسئول به نتیجه بدانند، بی شک جلوی حرکت این اقدام گرفته می شود و ضمن از بین بردن ظرفیت بالای نقد منصفانه و مطالبه گری صحیح، اعتماد اجتماعی را نیز از بین خواهند برد؛ لذا این پدیده اجتماعی، سیاسی که این بار در کشور ما کمی زودتر از موعد انتخابات سیاسی ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهر پدیدار گشته، نباید به شعله ای موقت و کم اثر بماند که هر 4 سال یکبار روشن شده و چندی پس از اعلام نتایج انتخابات نیز خاموش می شود.