در حالی که سه روز از اتفاق تلخ بی حرمتی احتمالا سهوی مدیریت شهری اصفهان به شهدا می گذرد، متاسفانه هنوز هیچ یک از نمایندگان مجلس شورای اسلامی شهر اصفهان نسبت به این موضوع واکنش نشان نداده و این سکوت، علامت بزرگی شده است در ذهن ایثارگران و فرزندان شهدا در این شهر تاریخی و فرهنگی.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، رضا صالحی ، عضو هیئت مدیره موسسه ترویج حقوق شهروندی استان اصفهان در این باره نوشت:
خبر کوتاه بود، ولی نگران کننده، مبتنی بر بی حرمتی به نام بلند شهید و شهادت، در شهری که شهدای شاخصی را تدیم نظام و انقلاب کرده بود.
خبری که در بدو انتشار بسیاری آن را باور نکردند و آن هایی که باور کردند، برای دقایقی در بهت و حیرت فرو رفتند.
حیرتی همراه با نگرانی از روزگاری که از عمر دوره مدیریتی فعلی بر شهر و شهرداری پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی باقی مانده و قرار است در این چند ماه و چند هفته باقیمانده از این دوره مدیریتی، چند نمونه از این اتفاقات دیگر رخ دهد؟
حال فارغ از ماهیت وقوع این رخداد تلخ که کام ایران را تلخ کرد، یک اتفاق دیگر در کنار این موضوع نیفتاد که کمتر از وقوع آن اتفاقی که افتاد، نبود و آن هم سکوت معنا دار مجمع نمایندگان استان اصفهان در برابر این مسئله!
نمی خواهیم یکبار دیگر موضوع چند جوان رعنای به خاک و خون غلطیده به ازای هر صندلی مدیریتی از جمله کرسی های سبز مجلس را یاداوری کنیم، ولی حداقل ماجرای حمله به مجلس در سال 1396 را یادآوری می کنیم و از 17 شهید آن فاجعه، تنها به رشادت شهید "علی جواد زارع" اشاره می کنیم که اگر آن همه رشادت نبود، بی شک مهاجمان داعشی به صحن مجلس رسیده بودند و فاجعه ای بزرگ را رقم می زدند.
هرچند که آن زمان خیلی از عزیزان فعلی بین نمایندگان نبودند، ولی زمانی که شور و شعف رسیدن به کرسی های سبز را در سر داشتند، خیلی از این جماعتِ ساکتِ امروز تلاش می کردند خود را منسوب به یک شهید بدانند و از اعتماد مردم به جامعه ایثارگری، به نفع سبد رای خود بهره برداری کنند.
با این توضیح بد نبود آقایان و خانم های بهارستان نشین، حالا که توهین بَیِّن به شهدا را در یک اقدام تعجب برانگیر دیدند، حداقل به اندازه اظهار تاسف شهردار اصفهان ، از خود واکنش نشان می دادند تا شاید زخمی که بر روح و روان فرزندان شاهد نشسته بود، با این اقدام حداقلی توسط نمایندگان مجلس انقلابی التیام می یافت، و الا بی شک جبران روزهای سختی که فرزندان شهدا حسرت یک روز کنار پدر قدم زدن را داشتند، با هیچ معوضی جبران نمی گردد.
قطعا طرح های پرطمطراقی مانند "تغییر وضعیت استخدام خانواده ایثارگران" توسط نمایندگان مجلس آن هم در حالی که بسیاری از این عزیزان در آستانه بازنشستگی هستند، می تواند نقطه روشنی در کارنامه یک یا چند نماینده مجلس باشد، اما سکوت نمایندگان در برابر این رخداد، آیا توجیهی خواهد داشت؟