همراز/کامران بهادری هجده سال پیش وقتی روی صندلی نه چندان راحت "سینما ایران" اصفهان نشسته بودم و فیلم آژانس شیشه ای را می دیدم، وقتی فیلم به دیالوگ کاراکتر کارمند آژانس رسید که در برابر بیماری آسم همکارش رو به دکتر که از هم رزمان سابق "حاج کاظم" بود فریا زد، "دکتر اگه اون مریضه اینم مریضه ، اگه اون...
همراز/کامران بهادری
هجده سال پیش وقتی روی صندلی نه چندان راحت "سینما ایران" اصفهان نشسته بودم و فیلم آژانس شیشه ای را می دیدم، وقتی فیلم به دیالوگ کاراکتر کارمند آژانس رسید که در برابر بیماری آسم همکارش رو به دکتر که از هم رزمان سابق "حاج کاظم" بود فریا زد، "دکتر اگه اون مریضه اینم مریضه ، اگه اون به دکتر نیاز داره این هم داره می میره "، اشک در چشمانم حلقه زد.
نمی دانستم دیالوگ پر مغز "حاتمی کیا" را کجا خرج کنم تا این که خبری عجیب فضای رسانه ای کشور را در روزهای ابتدایی سال 94 تلخ کرد، خبری که از تجاوز دو مامور پلیس سعودی به دو نوجوان ایرانی حکایت داشت.
خبری که واکنش خیلی از مسئولان دولتی و نهادهای مدنی و اجتماعی را به دنبال داشت و به جرات می توان گفت رگ غیرت ایرانی را به جوش آورد.
خبری که هر ایرانی بعد از شنیدنش اشک در چشمانش حلقه زد و سرسلسله آل سعود را مورد مرحمت!! قرار داد.
80 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواستار ممنوعیت سفرعمره مفرده به عربستان سعودی شدند و برخی از علما و مراجع نیز واکنش نشان دادند، اما در این میان هرچه گوش خواباندیم تا ببینیم دوستانی که برای پیاده روی ظریف و کری در کنار رودخانه لوزان که بعد مشخص شد دلیل اصلی آن جلوگیری از جاسوسی صهیونیست ها از محتوای مذاکرات بوده، گریبان چاک دادند،چه واکنشی نشان می دهند، خبری نشد که نشد.
دوستانی که چند قدم پیاده روی را مخدوش کردن امنیت ملی می خواندند و تا پای خائن خواندن وزیر امور خارجه ای که رهبر معظم انقلاب ایشان را فرزند انقلاب خطاب کردند، رفته بودند، حالا در برابر تجاوز ماموران سعودی به نوجوانان ایرانی سکوت اختیار کرده و ظاهرا امنیت ملی را در چند قدم پیاده روی ظریف و کری خلاصه کرده اند.
اقدامی شنیع که نه تنها احساسات مردم شریف ایران به واقع اسلامی را بر انگیخت، که در عرف دیپلماتیک هم به عنوان زشت ترین،غیر انسانی ترین و مشمئز کننده ترین اقدامات تلقی شده که تنها از خاندان سعودی و ایادی آنان بر می آید.
حالا این عمل شنیع و وحشیانه در حالی با سکوت برخی جریان های خاص روبرو شد که مطمئنا اگر می توانستند از آن نمد ، کلاهی برای خود دست و پا کنند از این اقدام چشم پوشی نمی کردند و پای دین و شریعت را هم برای رسیدن به نیات خودشان وسط می کشیدند و کمی هم از امنیت ملی خرج می کردند، اما ظاهرا این دوستان فعلا تصمیم دارند سکوت اختیار کنندتا ببینند از کدام زاویه می توانند آن را مستمسکی برای کوبیدن بر سر جناح های مقابل قرار دهند.
از سوی دیگرمردم از دولت نیز توقع دارند در برابر این اقدام حرمت شکن منفعلانه برخورد نکند وبا دفاع از کیان ایرانی اسلامی ، خون هزاران شهید مدافع مرز و بوم را پاس داشته و با بکارگیری ابزارمربوطه تا حصول نتیجه از پای ننشیند تا مبادا شیرینی اقدام جهادی و بزرگ دولتمردان ایران عزیزدر مذاکرات هسته ای که به واقع عیدی بزرگ دولت به ملت بود ، در اثر بی تفاوتی دولتمردان به این اقدام ننگین سعودی ها به طعم گس بی تفاوتی تبدیل نگردد.
اما از این مبحث که بگذریم، در مباحث پیچیده اجتماعی مردم معمولا دولت ها را متولی امر می دانند و دولت ها ملت را برای اجرای سیاست های خود به یاری می طلبند، اقدامی دو سویه که در جوامع دموکراتیک که فاصله دولت-ملت کوتاه است به خوبی پاسخ داده و مردم با اعتماد به سردمداران حکومتی خود همراه دولت و حاکمیت شده و حتی در بسیاری مواقع از حقوق خود در این زمینه گذشته اند.
نمونه بارز این امر را می توان در همراهی مردم ایران در پاسخ به حمله وحشیانه اعراب به زایران ایرانی بیت الله الحرام در دهه شصت دید.
همراهی مشتاقانه و دلسوزانه ای که مردم با امام خمینی(ره) داشتند برای کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس وحشت انگیز نمود و باعث شد تا دولت سعودی با زانو زدن در برابر ملت بزرگ ایران و عذرخواهی ، بخواهد تا روابط برقرار و شرایط عادی گردد.
اما در ابتدای دهه هشتادشمسی و با شکل گیری ارکان قدرت منطقه ای ایران دوباره اعراب سعودی شروع به بهانه گیری کردند و با بدرفتاری با زائران ایرانی موجبات نارضایتی مردم شریف و متمدن ایران را فراهم آوردند ، تا جایی که موضوع به مجلس هم کشیده شد و نمایندگان ملت چندین بار از مسئولان خواستند تا درباره رفتار نامتعارف سعودی ها با ایرانیان در خاک عربستان اقدام موثر انجام دهند.
اما با شکسته شدن خطوط قرمز انسانیت توسط ماموران حاکمیتی عربستان و هتک حیثیت دو خانواده ایرانی ، اکنون آمادگی عمومی در بین آحاد مردم وجود دارد که عربستان سعودی را تحریم و سفر عمره را محدود نمایند تا زمانی که دولت سعودی از ملت بزرگوار ایران عذرخواهی و دومامور گستاخ و درمنجلاب فساد رشد یافته خود را به اشد مجازات برساند.
آغاز این اتحاد ملی که مطمئنا می تواند بخشی از شعار "دولت، ملت همدلی و همزبانی" را به منصه ظهور بگذارد می تواند صفوف نماز جمعه این هفته شهرها و استان های کشور با آرزوی نابودی آل سعودی باشد که چه بخواهیم و چه نخواهیم آنقدر رو بازی می کند که دیگر نمی شود به راحتی از کنار آن گذشت.
مطالب مرتبط
--------------------
*آل سعود را به جایی رسیدست کارکه...