این روزها بمب خبری در کشور کم تراکنده نمی شود. یک روز انتصابی محیرالعقول و روز دیگر رفتاری نه چندان کم حاشیه از سوی مدیری که می خواهد اوج ارادت خود به مردم را نشان دهد و یک روز هم سیلی نابخردانه ای بر گوش مدیری تازه منصوب شده.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز به قلم رضا صالحی پژوه، صبح روز شنبه فضای مجازی به یکباره پر شد از تصاویر سیلی محکمی که فردی حین سخنرانی استاندار تازه منصوب شده آذربایجان شرقی، آن هم مقابل چشمان وزیر کشور و دیگر میهمانان بر صورت وی نواخت و چیزی نگذشت که در خبرها آمد وی پرسنل یکی از سازمان های نظامی بوده و با استاندار آذربایجان شرقی خصومت شخصی داشته است.
هرچند که دلیل نواختن و انگیزه فرد نوازنده هرچه که بود، از موضوع این رشته نوشتار خارج است، ولی آنچه در این میان اهمیت می یابد، این که هرچند مدیران ایران به حضور در بین مردم و شنیدن سخنان آن ها به طور مستقیم عادت ندارند و با آن ها آزادانه به گپ و گفت نمی پردازند، تا جائیکه این روزها وقتی رئیس جمهور ایران با حضور در بین مردم، یکی از مولفه های مدیران در طراز انقلاب اسلامی را به منصه ظهور گذاشته است، آنچنان اقدامی خارق العاده می نماید که یک وظیفه محرز به یک مولفه ویژه ارزشی مبدل شده است. در این شرایط نباید از این موضوع غافل شد که مردم نیز به نوعی هنوز آماده حضور بی تکلف مسئولان در بین خود نیستند و هراز چندی با نشان دادن رفتاری خارج از عرف و قاعده، این موضوع را ثابت می کنند.
متاسفانه بعضا در رفتارهای خارج از قاعده خود، بهانه هایی همچون فرزند شهید بودن، جانباز بودن، سابقه حضور در جبهه داشتن و ... نیز مطرح می کنند در حالی که غاطبه جمعیت ایثارگر ایران از مردان و زنانی قانونمدار تشکیل شده که در مواقع بحرانی با حضور ایثارگرانه خود در میادین مختلف، حریم ایثار و شهادت را به خوبی حفظ کردند و معمولا تلاش می کنند تا با حرکت در مسیر قانون از این حریم بیش از هر زمانی حفظ و حراست کنند.
بی شک رفتاری که استاندار آذربایجان شرقی با این فرد کرد و او را بخشید، تنها گزینه ای بود که پیش روی وی بود و غیر از این مخیر به هیچ تصمیم دیگری نبود، و علت نواختن این سیلی هر آنچه که بود، نمی توانست آنقدر بزرگ باشد که صدای آن تا لندن و واشنگتن هم شنیده شود و در رسانه هایشان بازتابی بلندتر از آن داشته باشد.
و اما بمبی که روز شنبه در تبریز ترکید، بی شک نمی تواند نتیجه یک اختلاف ساده بین دو نفری باشد که بعضا دلیل آن مثلا واکسن زدن یک آقا به خانم وی بیان شده است، بی شک اول نتیجه عدم ایجاد فضای گفتمانی بین افراد در حوزه رفتارمدیریتی مسئولان است که شهروندان را به واکنش های اینچنینی و یا حتی خودسوزی یک فرزند شهید وا می دارد.
سپس باید غفلت و بی برنامگی برگزار کنندگان مراسم و محافظان استاندار را نیز در این زمینه موثر دانست و پس از آن نیز باید این حادثه تلخ را تلنگری دانست به آن دسته از اهالی رسانه، روزنامه نگاران وخبرنگارانی که به جای پرداختن به مشکلات مردم، به طور ملموسی واداده ی عملکرد روزانه مدیرانی شده اند که وظیفه روزانه آن مدیران است و لاغیر و باید این قبیل رفتارها را نتیجه خودسانسوری برخی رسانه ها و نبودن همیت برای انتقال مشکلات مردم دانست.
سیلی روز شنبه هرچند در تبریز نواخته شد، ولی سوزش آن در اقصی نقاط کشور حس شد و بی شک در آینده نیز از این قبیل رفتارها کم اتفاق نخواهد افتاد، مرگ این که سد میان مردم و مسئولین پاره شود و مردم بتوانند آزادانه با مسئولان خود گپ و گفت کنند و دردهای خود را با آن ها در میان بگذارند./
انتهای پیام