روز گذشته انتشار بخشی از صحبت های محمدحسین اسلامیان، نایب رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم‌خانگی در مورد قیمت تمام شده جهانی و کیفیت لوازم خانگی ایرانی تولید داخل، سبب ایجاد موج جدید خبری علیه صنعت لوازم خانگی ایران شد.
بحث کیفیت و قیمت جهانی لوازم خانگی تولید داخل و قیاس آن با نمونه خارجی همواره از مباحث داغ بین محافل مختلف بوده است؛ از محافل اقتصادی و مصاحبه های کارشناسان اقتصادی گرفته تا محفل های خانوادگی و... اما آیا واقعا در بازار جهانی (طبق صحبت های آقای اسلامیان) با 200 دلار می توان ماشین لباسشویی تهیه کرد؟
بررسی های خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی همراز نشان می دهد اگر سری به وبسایت آمازون بزنیم؛ قیمت یک عدد ماشین لباسشویی 20 پوندی(9 کیلوگرمی) برند ال جی، 970 دلار است که اگر با دلار 61 هزارتومانی آن را محاسبه کنیم، قیمت ماشین لباسشویی 9 کیلوگرمی ال جی برای مصرف کننده خارجی 59 میلیون و 170 هزارتومان تمام می شود و این قیمت نیز بدون محاسبه عوارض دولتی و... که برای واردات رسمی از یک برند خارجی اخذ می شود بوده که در صورت واردات از مبادی رسمی، قیمت آن برای مصرف کننده ایرانی گران تر نیز خواهد بود اما یک عدد ماشین لباسشویی 9 کیلوگرمی پاکشوما در سایت دیجیکالا با همان امکانات و عوارض اخذ شده برای مصرف کننده ایرانی 387 دلار یا 23 میلیون و 607 هزارتومان آب می خورد.
این اختلاف قیمت تقریبا دو برابری تنها در مورد ماشین لباسشویی وجود ندارد بلکه در مورد قیمت تلویزیون، به 6 برابر نیز می رسد.
به این ترتیب که قیمت تلویزیون 55 اینچ ال جی در سایت شرکت ال جی در بازار آمریکا 2 هزار و 499 دلار معادل 127 میلیون و 449 تومان بوده در صورتی که قیمت تلویزیون 55 اینچ اسنوا در سایت دیجیکالا 19 میلیون و 955 هزار تومان می باشد. همانطور که از آمار و ارقام به وضوح قابل تشخیص است، قیمت نسبی لوازم خانگی در ایران نسبت به حتی کشورهای پیشرو در تجارت آزاد همچون آمریکا و یا کشور عربستان سعودی که نرخ تعرفه وارداتی بسیار پایینی دارد، کمتر بوده است. نکته قابل توجه اینکه نرخ های بررسی شده در دو کشور آمریکا و عربستان نرخ فروش اینترنتی بوده است که عموما به شکل قابل توجهی کمتر از نرخ فروش محصول در فروشگاه های فیزیکی سطح شهرها است. اما با این وجود باز هم تفاوت معناداری میان قیمت لوازم خانگی در ایران و کشورهای دارای تجارت آزاد بوده است.
اگر از بحث مقایسه قیمتی عبور کنیم و به مورد دوم صحبت های آقای اسلامیان مبنی بر مونتاژی بودن لوازم خانگی تولید داخل بپردازیم نیز متوجه می شویم که این مورد نیز مانند بحث قیمتی واقعیت نداشته است. طبق آمار اعلامی وزارت صمت روند تعمیق ساخت داخل نیز با سرعت خوبی افزایش پیدا کرده اگر نگاهی به نمودار واردات قطعات مختص صنعت لوازم خانگی بیاندازیم شاهد آن هستیم که میزان واردات قطعه تعرفه مذکور از سال 97 تا حدود 1400 با روند رو به رشد تولیدات داخلی نیز یک نرخ افزایشی را داشته است. این در حالی است که از سال 1400 با رسیدن بنگاه های داخلی به مقیاس اقتصادی، علیرغم افزایش نیاز به قطعات تعرفه مذکور اما آمار واردات این قطعات سیر نزولی را طی کرده است که بیانگر تعمیق ساخت داخل قطعات مورد نیاز این صنعت بوده است.
گفتنی است این مقایسه تنها با نگاه به دو شاخص قیمت و عمق ساخت داخل پرداخته که مستقیما به مصرف کنندگان مربوط می شود و اگر می خواستیم بحث تورم ساختاری، قیمت و محدودیت تامین مواد اولیه، کمبود نیروی انسانی متخصص، قاچاق کالا و... را نیز اضافه کنیم قصه پر غصه هفت گنبد افلاک بود و در این مقال نمی گنجید.
در انتها باید گفت صنعت لوازم خانگی ایران این روزها گرفتار تشبیهاتی بی منطق با دیگر صنایع و مرغ همسایه غاز پنداری هایی است که شاید گوینده از گفتن آن سودی اندک ببرد اما این دست اظهارات تنها به منافع ملی ایران آسیب می رساند./انتهای پیام