دوچرخه سواری روی ایوان تاریخ

حدود 15 سال قبل که دغدغه میراث یاران اصفهانی سبز شدن یکباره برجی بد قواره در مرکز شهر و در دل بافت تاریخی نصف جهان بود و بیانیه های پی در پی یونسکو، نگرانی هایی را برای این افراد ایجاد کرده بود، کمتر کسی تصور می کرد چندی بعد در میان غفلت مدیران میراث فرهنگی استان اصفهان گردشگران بتوانند از راهروهای تنگ عمارت عالی قاپو دوچرخه ای را روی ایوان آن ببرند و فرزندشان را با دوچرخه در یکی از تاریخی ترین عمارت های اصفهان بگردانند.

اقدامی که هرچند نشان از عدم شناخت آن شهروند بی مسئولیت از واژه محتوا داشت، اما در این میان آنچه نگرانی زائد الوصفی برای میراث یاران و دوست داران ابنیه تاریخی و هویت بخش به ایران عزیز به ویژه اصفهان کهن داد، بی خیالی و بی مسئولیتی سازمان متولی این امر در این خطه از ایران اسلامی بود.

لذا در این مسئله چند نکته نهفته است که در زیر فهرست وار به آن می پردازیم تا شاید دیگر شاهد تکرار چنین صحنه هایی نباشیم:

1- در کجای دنیا اثری به عظمت شکلی و ماهوی عالی قاپو رها و یله در معرض آسیب بازدیدکنندگان قرار گرفته که در اصفهان شاهد چنین مسئله ای هستیم؟ بنایی بزرگ که حتی تصور مخدوش شدن و نبودن آن در ضلع غربی میدان امام(ره) ، ذهن هر ایرانی را آزار می دهد.

2- به راستی چند نیروی حراست و یگان حفاظت میراث فرهنگی در ایام بازدید عموم در این مرکز، آن هم در اوج شلوغی ایام نوروز و تعطیلات عید سعید فطر مستقر بودند و از وارد آوردن آسیب های احتمالی جلو گیری کردند؟

3- چگونه یک شهروند بی مسئولیت می تواند دوچرخه ای را پنج طبقه بالاببرد و به ایوان عمارت برسد و در نهایت آرامش و آسایش فرزندش را با دوچرخه بگرداند بی آن که به در و دیوار عمارت آسیب نرساند؟ ، در حالی که راه پله های عمارت عالی قاپو به تنگی و یک نفره بودن مشهور است و وقتی ازدحام و شلوغی جمعیت بازدید کنندگان را نیز به این تصور پرسش بر انگیز اضافه می کنیم، لرزه بر انداممان می افتد؛لذا در این فقره یا این که نیروی حفاظت اصلا وجود نداشته تا از این موضوع جوگیری کند، که باید از مدیرکل و حتی وزیر مربوطه در این خصوص سئوال شود، یا این که وجود داشته و در پست خود حاضر نبوده که فردخاطی باید مسئولیت کار خود را بپذیرد و یا این که حضور داشته، سر پست خود هم بوده، اما دغدغه آسیب دیدن این بنا را نداشته که در این صورت باید دو دستی بر سرکوبید که چرا حافظان این قبیل بناهای تاریخی نسبت به هویت چند صد ساله اصفهان بی اهمیت شده اند؟

4- مهمترین موضوعی که باید آن را به طور یک مطالبه جدی از متولیان امر خواست، عذرخواهی بابت سوء مدیریت در اتفاق رخداده توسط بالاترین مقام سازمانی و متعهد شدن در برابر مردم شریف ایران اسلامی مبنی بر عدم تکرار این دست اتفاقات با اعمال مدیریت جدی، متعهدانه و دلسوزانه است.
بی شک تصاویر مربوط به این رخداد غیر فرهنگی که در فضای مجازی دست به دست می شود، جای هیچ توجیهی را برای هیچ مسئولی نمی گذارد و هر پاسخی به غیر از پذیرفتن خطای مدیریتی، نگرانی میراث یاران اصفهانی را بیش از پیش می کند./ انتهای پیام

به قلم رضا صالحی پژوه