شاید برای نسل کنونی، «آزادی و آزادگی» کمی نامفهوم باشد، اما برای آنهایی که 8سال دفاع مقدس را به عینه دیدند و لمس کردند «آزاده» مفهومی فراتر از یک لغت دارد؛«آزاده» برای همنسلان من تصاویر تلویزیونی از اتوبوسهایی است که از مرز خسروی «رزمندگانی» را که سالها در اسارت دولت بعث عراق بودند را نشان...
26مرداد 1369سند افتخار رزم، ایثار و مقاومت است.سندی که در کتابها و قاب دوربین عکاسان روایت و یا ثبت شده است اما بر پرده نقرهای سینما جایی نداشته است.
حفظ خاطرات ایثار و استقامت «آزادگان» در حوزه نشر
به جرأت میتوانم بگویم که حوزه نشر و کتاب از معدود حوزههای فرهنگی است که در حفظ خاطرات ایثار و شهادت گامهای مثبتی برداشته است.خاطره نوشت «آزادگان» در شرایطی که جنایات رژیم بعث را بازگو میکند، سند ایثار جوانان و نوجوانانی است که به جای خودکار و نیمکت مدرسه، اسلحه و خاکریز را انتخاب و 8سال مردانه از خاک میهن دفاع کردند.«آن بیست و سه نفر» خاطرات احمد یوسفزاده ، «من زندهام» خاطرات معصومه آباد، «پایی که جاماند» خاطرات سید ناصر حسینیپور، «نورالدین پسر ایران» خاطرات نورالدین عافی و ....نمونههایی از سند مقاومت رزمندگان در اسارت است که برای مخاطبان مکتوب شده است.
انتشارات «سوره مهر» وهمچنین «روایت فتح» در کنار ناشرانی چون «بروج» و «فاتحان» در ثبت مکتوب لحظات «اسارت و استقامت» نقش مهمی ایفا کردهاند.
سهم حوزه تجسمی از استقامت
حوزه تجسمی به ویژه «عکس» هم به خوبی دین خود را به «دفاع مقدس» ادا کرده است.تشکیل و راهاندازی انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس از سال 80 که یکی از اهداف آن شناسایی عکاسان دفاع مقدس است،گام مثبتی برای حفظ فرهنگ ایثار و شهادت محسوب میشود. این انجمن با روشهای جمع آوری تاریخ شفاهی، جمع آوری اطلاعات عکس و ... در صدد کشف و حفظ عکسهای دفاع مقدس بوده ، به طوریکه به گفته مدیرعامل این انجمن بیش از یک میلیون فریم نگاتیو عکس مرتبط با انقلاب و دفاع مقدس جمعآوری شده است.
سیدعباس میرهاشمی افزود: این انجمن بهطور خودجوش به همت تعدادی از عکاسان و با احساس نیاز نسبت به جمعآوری، ساماندهی، اسکن، استانداردسازی، آرشیو و ... آثار مربوط به حضور حماسی مردم در انقلاب و دفاع مقدس تشکیل شد و به منظور ارائه خدمات بهتر به علاقهمندان، به خصوص محققان و پژوهشگران، این مجموعه فعالیت خود را تحت حمایت موسسه روایت فتح در دو عرصه انقلاب و دفاع مقدس پیگیری کرد.
وی حفظ انسجام و تقویت ارتباط با عکاسان انقلاب و دفاع مقدس را بخش دیگری از اهداف و برنامههای انجمن دانست و افزود: جمعآوری بیش از یک میلیون فریم نگاتیو و عکس اورجینال جنگ از عکاسان و مراکز مرتبط با جنگ تحمیلی، برگزاری نمایشگاههای عکس با استانداردهای لازم برای مراکز و مجموعههای مختلف فرهنگی، انتشار و عرضه کتب تخصصی عکس و عکاسان انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و چاپ 19 جلد کتاب از تصاویر مربوط به انقلاب و دفاع مقدس در سطح استانی و ملی مثل زن در دفاع مقدس، خرمشهر، اصفهان در دوران دفاع مقدس، حماسه الوند درباره استان همدان و نیز دو مجموعه در حال چاپ از استان های آذربایجان شرقی و کرمانشاه و بهطور کلی نگهداری، تدوین و حمایت از آثار عکاسی جنگ تحمیلی و انقلاب، از عمده برنامههای این انجمن است.
حمایت «صحنه» از «دفاع مقدس و آزادگان»
الحق و الانصاف نباید از زحمات هنرمندان حوزه «نمایش» و«تئاتر» در حفظ حرمت شهدای دفاع مقدس، فرهنگ اسارت و حوادث و موضوعات دوران اسارت رزمندگان غفلت کرد. اجرای نمایشهای مولتی مدیا«فصل شیدایی» و«فصل وصل»،«اروند خون» و همچنین برگزاری جشنواره تئاتر خیابانی با موضوع اسارت و آزادگی همچون جشنوارهي تئاتر خياباني «فصل رهايي» و جشنواره سراسری تئاتر مقاومت از جمله اقداماتی است که در حوزه «تئاتر» اجرایی شده است.هرچند همواره این گله وجود داشته که در حوزه تئاتر دفاعمقدس و به ویژه روایت«اسارت» رزمندگان دچار کمبود متن نمایشنامه و یا تکراری بودن سوژهها شدهایم اما استقبال کمنظیر از نمایشهای این حوزه بیانگر آن است که مخاطبان هنوز از «صحنه» تئاتر دفاع مقدس حمایت میکنند.
آزادگان و دستهای خالی سینما
اما پرده جادویی سینما و حکایت مردان دفاع مقدس. سالهای دهه 60 تا نیمه دهه 70 سینمای دفاع مقدس جایگاه خاص خودش را داشت و دغدغه بسیاری از کارگردانان بود.حتی غالب کارگردانان به خاطر این ژانر سینما، به موفقیت و نامداری رسیدند.«عقابها»،«کانی مانگا»،«مهاجر» «بر بال فرشتگان» تا «از کرخه تا راین» و «بوی پیراهن یوسف»، «سفر به چزابه»، «آژانس شیشهای» و «لیلی با من است » برخی ازفیلمهای به یادماندنی این 2دهه است. اما دهه ۸۰ یکی از کم رونقترین دههها در ساخت آثار سینمای جنگ و دفاع مقدس بود. «قارچ سمی» سیزدهمین فیلم بلند رسول ملاقلیپور،«اشک سرما»ی حمید عزیزنژاد و« دوئل» احمدرضا درویش ازفیلمهای جنگی دهه ۸۰ بود که در دوران ساخت خود سرو صدای فراوانی به پا کردند. «شب بخیر فرمانده» انسیه شاهحسینی و البته فیلم «روز سوم» محمدحسین لطیفی در کنارفیلم«سیزده ۵۹ » که در سال ۱۳۸۹ به کارگردانی سامان سالور ساخته شد و نگاهی به آدمهایی داشت که پس از جنگ نتوانستهاند با شرایط امروز جامعه کنار بیایند را شاید بتوان از مهمترین فیلمهای دفاع مقدس این دهه نامید. در دهه چهارم یعنی دهه کنونی، آثار دفاع مقدس رنگ وبوی دیگری گرفت.تغییر در نوع پردازش به این قبیل آثار سبب شد که مخاطب دوباره از این ژانر استقبال خوبی داشته باشد. «بوسیدن روی ماه»، «شیار ۱۴۳»،«چ» و حالا هم «ایستاده در غبار» روایت دفاع مقدس از زوایای دیگر است. اما آنچه در بعد سینمای دفاعمقدس به چشم میخورد، شاید بیتفاوتی کارگردانان نسبت به موضوع «آزادگان» باشد؛ موضوعی که می توانست از 26 سال پیش تاکنون دستمایه فیلمنامههای بیشماری باشد. کلی ایده و سوژه و یک دریا حرف و اتفاق درباره سرنوشتها و اتفاقات عجیبی که برای آزادگان پیش آمده بود میتوانست در حفظ و نشر فرهنگ مقاومت به نسل کنونی موثر باشد.
اما در حوزه سینما و مبحث «آزادگان» آنقدر ضعیف عمل کردهایم که توجیهپذیر نیست. متاسفانه در ثبت رشادتها و وجوه مختلف دوران اسارت آن همه آزاده که هر کدام به قدر دهها فیلم خاطره داشتند، تمام توان سینما فقط معطوف به ساخت یکی دو فیلم بوده است./