هافبک اصفهانی ذوبآهن که از سر اجبار به تیم نظامی تراکتورسازی پیوست پس از پایان خدمت سربازی تمایلی برای بازگشت به خانه ندارد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز به نقل از ایمنا، ماجرای ابطال کارتهای معافیت، فصل گذشته دامنگیر فوتبالیستهای زیادی در لیگ برتر و لیگ یک شد اما شاید سینا عشوری اولین بازیکن سرشناس فوتبال ایران بود که به این دلیل از همان هفتههای ابتدایی لیگ چهاردهم از همراهی تیم خود بازماند.
عشوری پس از آن برای گذراندن خدمت سربازی به تراکتورسازی پیوست هرچند که به مانند سایر سربازان در سال اول اجازه بازی پیدا نکرد. این هافبک اصفهانی در لیگ پانزدهم برای اولین بار با پیراهن تراکتورسازی در لیگ برتر به میدان رفت و در ادامه تیم تبریزی را در جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا نیز همراهی کرد.
با پایان دوره دوساله سربازی و دریافت کارت پایان خدمت، عشوری اکنون میتواند به اصفهان برگردد و طبق قرارداد برای ذوبآهن بازی کند. اتفاق عجیبی که در این میان افتاده این است که هافبک پیشین ذوبآهن علاقهای به بازگشت به تیم سابقش ندارد و ترجیح میدهد به فوتبال خود در تراکتورسازی ادامه دهد. در همین راستا، عشوری این هفته در جلسهای مشترک با سعید آذری شرکت کرد تا با مدیرعامل ذوبآهن برای بازنگشتن توافق کند. تکلیف این بازیکن هنوز از سوی باشگاه اصفهانی مشخص نشده است و معلوم نیست که در نهایت با درخواست او موافقت میشود یا نه اما آنچه در این میان عجیب به نظر میرسد این بیمیلی برای بازگشت به زادگاه است.
تا قبل از آنکه عشوری از سر اجبار راه تبریز را در پیش بگیرد و پیراهن تراکتورسازی را بر تن کند او تنها برای ذوبآهن بازی کرده بود. این بازیکن بومی که از محصولات آکادمی ذوبآهن به حساب میآید فوتبال خود را از تیمهای پایه این باشگاه شروع کرد و پس از انتقال به تیم اصلی 6 فصل در لیگ برتر برای ذوب آهن بازی کرد. در اصل، ارتباط عشوری و ذوبآهن آنچنان در هم تنیده بود که تنها اتفاقی مثل باطل شدن کارت معافیت و الزام به گذراندن خدمت سربازی میتوانست باعث جدایی این 2 از یکدیگر شود و چه بسا اگر این اتفاق نمیافتاد این هافبک اصفهانی تمام عمر فوتبالی خود را در شهر زادگاهش سپری میکرد. به عبارت دیگر، پوشیدن پیراهن تراکتورسازی به مثابه نوعی توفیق اجباری بود که به خاطر باطل شدن کارت معافیت و متعاقباً محرومیت از فوتبال به عشوری دست داد.
این توفیق اجباری اما ظاهراً به سینا خیلی مزه داده و در این فاصله او چنان دلبسته تراکتورسازی و شهر تبریز شده است که علاقه چندانی به بازگشت به خانه از خود نشان نمیدهد. این بیمیلی وقتی عجیبتر به نظر میرسد که به یاد داشته باشیم ذوبآهن در حال حاضر از حیث فوتبالی شرایط بهتری نسبت به تراکتورسازی دارد زیرا تیم اصفهانی با قهرمانی در جام حذفی نماینده قطعی ایران در لیگ قهرمانان است اما در این فاصله نوار حضورهای پیاپی تیم تبریزی در آسیا پاره شده است و این یعنی که عشوری که سابقه نایبقهرمانی با ذوبآهن در آسیا را هم در کارنامه دارد در صورت بازگشت به اصفهان میتواند برای دومین فصل پیاپی بازی در لیگ قهرمانان را هم تجربه کند. اما ظاهراً نه بازگشت به زادگاه و نه بازی در آسیا فعلاً به اندازهای برای این بازیکن جذابیت ندارد که او قید تراکتورسازی و هواداران پُرشورش را بزند.