این روزها خبرهایی از گزینه های احتمالی شهردار اصفهان مخابره می شود و دایره گمانه زنی ها روز به روز تنگ و تنگ تر و تعداد گرینه ها کمتر از پیش می شود.
اما آنچه نگرانی برخی را به دنبال داشته است، احتمال انتخاب گزینه نهایی خارج از صحن شورا است!
به همین راحتی!
به همین صراحت!
شاید مخلص آنچه نگارنده سطور قصد داشت آن را در قالب یک یادداشت مطول بیان نماید، در چند سطر بالا نوشته شد و آنچه از این سطور به پایین از منظر خوانندگان معزز می گذرد، پی نوشتی است از مسئله ای که گفته شد:
لذا باید گفت بی شک انتخاب شهردار هر شهر از اختیارات اعضای شورای اسلامی آن شهر است و اصفهان نیز از این مهم مستثنی نیست.
اما به نظر می رسد رسیدن شورای شهر به 11 گزینه از حدود 70 گزینه و یا به تعبیری دیگر 40 گزینه، بیشتر شبیه حفظ ظاهری فرایند مدار است که اعضای شورا تلاش می کنند آن را برای وجهه خود حفظ کنند، اما گوناگونی گزینه ها از معاون فعلی یکی از سازمان های استان اصفهان که هیچ ربطی به شهرداری یک کلانشهر اثر گذار ندارد گرفته تا شهردار نه چندان موفق یکی از مناطق شهری ، این شائبه را بیشتر می کند که مبادا نام گزینه نهایی در جیب افرادی بیرون از صحن شورا باشد و قرار است لحظه آخر به شورای شهر اصفهان ارائه شود؟ که اگر اینچنین باشد، پیش بینی می شود بازی به این شکل رقم خواهد خورد که مرحله بعد از 11 نفر گزینه های شهرداری، رسیدن اعضا به جمعی 6 و یا 4 نفره مانند افرادی چون علی قاسم زاده، محمد علی احمدی ، محسن رنجبر و علیرضا قاری قرآن و یکی دو نفر دیگر است که بیشتر از آنچه برای رسیدن به گزینه نهایی باشد، تشریفاتی برای رسیدن به گزینه اولی است که از ابتدا معین و مشخص شده بود.
البته امیدواریم اینچنین نشود و شورای ششم، بر خلاف شورای پنجم که پیش از تعیین اعضای شورای شهر، شهردار را تعیین کرده بودند، وارد این بازی نشوند، ولی اگر بازی انتخاب شهردار به این شکل رقم بخورد، بی شک زمینه فرصت سوزی و از دست دادن افراد شاخص و توانمند فراهم خواهد شد و باید شاهد ریزش برگ های سبز درختان مدیریت در اصفهان باشیم، آن هم در بهار امیدواری شهروندانی که چهارسال را برای نشستن جوانه های امید روی درختان شهر، صبورانه تحمل و تامل کردند.
چرا که نام های اصلی که اکنون به عنوان گزینه های سکانداری شهر اصفهان مطرح هستند، هرکدام دارای کوله باری از تجربه و تخصص بوده که هرچند ممکن است در بخش هایی پیشینه قوی نداشته باشند، ولی می توان این نقیصه را با استفاده از معاونان و مشاوران قوی رفع کرد و با استفاده صحیح از مهره های موفق و با تجربه دوباره اصفهان را روی ریل توسعه انداخت، اما وقتی این فرایند در شورای شهر رقم نخورد، بی شک شهردار هر کس باشد، بیشتر از آنچه خود را با اعضای شورای شهر هماهنگ کند، شهر و امور شهر را با آن فرد یا افرادی تنظیم خواهد کرد که نامش از جیب وی بیرون آمده است و این مسئله بار دیگر امید به رشد و ترقی در شهر ناخوش احوال اصفهان را کم رنگ تر از کم رنگ خواهد کرد.
لذا امیدواریم نام نهایی سکاندار شهر فرهنگ وهنر، علم و اندیشه، ایثار و شهادت، تولید و صنعت و در یک کلام جهانشهری به وسعت یک شهر موزه با شهره بین المللی، صرفا از جیب 13 عضو شورای شهر بیرون بیاید.
به قلم کامران بهادری