هنوز یکسال از آن روزهایی که لیست 13 نفره منتخبین شورای اسلامی شهر اصفهان پا به عرصه مدیریت این جهانشهر گذاشتند، نمی گذرد که حالا منتخبین شهر برای تعیین تکلیف نفر سیزدهم، باید دوباره دور یک میز بنشینند و فصل جدیدی را رقم بزنند که شاید فصلی موسوم به فصل پنجم، روزگاری بهاری تر از اردیبشهت اصفهان را...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، غلامحسین صادقیان که آن روزها با بیش از 94 هزار رای راهی کاخ سفید اصفهان شد، با رفتن یار دیرینه اش به وزارت بهداشت، او نیز رحیل هجرت بست تا به "کمال" برسد! و روی کرسی معاونتِ معاون بهداشتی وزارت بهداشت، درمان و علوم پزشکی بنشیند.
از زمان انتصاب صادقیان به عنوان معاونِ معاونت بهداشتی وزارت بهداشت و درمان، حواشی دور شورای شهر اصفهان چرخیدن گرفت و گمانه زنی ها آغاز شد تا این که نفر اول علی البدل این شورا که حالا ردای شهرداری اهواز را به تن کرده، رسما از حضور در این شورا انصراف داد و گفت: "تمایلم به آن است که در همان اهواز به هموطنانم خدمت کنم."
از این رو با دست رد رضا امینی به سینه شورای ششم اصفهان، نگاه ها به سمت نفر دوم این لیست (علی البدل) معطوف شد، اما او نیز حالا ردای شهرداری یکی از شهرهای مهم اصفهان را به تن کرده و سکان دار مدیریت شهری نجف آباد شده و هرچندکه عبدالرسول امامی خاطرات خوبی از خود در اصفهان به جا گذاشته است، ولی بازگشت وی در این شرایط به شورای شهر نیازمند مقدماتی است که باید لحاظ شود.
امامی که امانتدار صدیق آرای مردم اصفهان است، برای آن که دین خود را به رای مردمی اصفهانی ها ادا کند، باید جایگزین غلامحسن صادقیانی شود که در دوران کوتاهی هم که عضو شورای اسلامی شهر اصفهان بود، تاثیر چندانی در این عرصه نداشت. چرا که اعضای شورای ششم، به رغم یکدست بودن در لیست ائتلافی، اختلاف نظرهای عمیقی داشتند تا جائی که بر خلاف انتخاب مردم اصفهان که انتخاب اولشان با بیش از یکصد هزار رای "مجید نادرالاصلی" بود، "محمد نورصالحی" را برای ریاست این شورا برگزیدند که حدود 88 هزار رای را از آن خود کرده بود، سپس در یک فرایند زمان بر، تحت مدیریت نورصالحی هرچند که شواهد نشان می داد یک انتخاب از پیش تعیین شده بود، "علی قاسم زاده" یکی از اوقام سببی نورصالحی، با مدرکی غیرمرتبط با مدیریت شهری توانست رقبایی چون "علیرضا قاری قرآن" (بدون نسبت نسبی یا سببی با اعضای شورای شهر) را با مدرک فوق دکتری کاملا مرتبط کنار بزند و کلید دار شهری شود که پیچیدگی های خاص خودش را دارد.
حالا عبدالرسول امامی که اصفهانی ها اشک های شهروندان منطقه 10 اصفهان را در روز تودیع وی از آن منطقه شهری به یاد دارند، در خوف و رجای عجیبی به سر می برد که اگر بیاید آیا می تواند این معادله خویشاوندسالاری را به نفع مردم تبهم بزند یا نه؟
او از دسته مدیران شهری است که نمی تواند بنشیند و ببیند زیرسایه بازی با الفاظی مانند توسعه اسماءالحسنی در شهر، اتفاقاتی می افتد که با روح این ادبیات متفاوت است.
او اکنون در خوف و رجای پشت پا زدن به اعتماد عمومی مردمی قرار گرفته که تمام امیدشان لیست مزبور بود و حالا صداهای دیگری از کاخ سفید اصفهان به گوش می رسد.
اما اصفهان این روزها بیشتر از هر زمان دیگری به مدیرانی از این دست نیاز دارد تا بتواند معادلات از پیش تعیین شده اصفهان که حتی دلخوری های علمای این شهر را نیز در پی داشت، بهم بریزد و لوکوموتیو نصف جهان را روی ریل توسعه بازگرداند.
از سوئی، اگر امامی هم دست رد به سینه اصفهانی ها بزند، در آینده افکار عمومی که روز به روز با ابعاد مخرب خویشاوند سالاری در مدیریت شهری اصفهان در این دوره آشنا می شود، از وی مطالبه می کند که چرا به رای عمومی مردم بی اعتنایی کرده است؟
هرچند که به نظر می رسد بزرگترین مشکل امامی، مسئولیتی است که در شهر نجف آباد به عنوان شهردار این شهر متقبل شده و می خواهد تا پایان به عهد خود وفادار بماند، در صورتی که این وفاداری را می توان با تعیین یک شهردار صدیق و دلسوز و ارائه مشاوره های منطقی و منظم به او ادا کرد.
علی ایحال اصفهانی ها این روزها بیشتر از هر زمان دیگری به مردانی از جنس علم و تخصص، تعهد و دین باوری و روحیه جهادی و خدمت نیاز دارند تا دوباره نصف جهانشان نصف جهان شود./ انتهای پیام
به قلم رضا صالحی پژوه
