این روزها لیستی دست به دست می شود که گزینه های استانداری اصفهان را مطرح می کند و نشان می دهد که طیف ها، سلایق و جریانات سیاسی استان اصفهان هر کدام به کدام گزینه تمایل دارند.
هرچند این لیست در حد گمانه زنی است، ولی باید گفت اگر این گمانه زنی نزدیک به واقعیت باشد برخی از آن ها اصلا نمی توانند گزینه های مناسبی برای مدیریت استانی بحران زده مانند اصفهان باشند.
نمونه بار آن نیز حسین اشتری، فرمانده سابق نیروی انتظامی کشور، عنصری مردمی ولی امنیتی که کماکان می تواند در مناصب امنیتی سطح بالای کشور مانند شورای امنیت ملی و یا شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر یا شورای هماهنگی مبارزه با قاچاق کالا و ارز منشا اثر و خدمات باشد.
تاجمیر ریاحی نیز هرچند مسئولیت فرمانداری شهرستان هایی همچون برخوار و میمه و فریدن را برعهده داشته است، ولی باید کارنامه او در این شهرستان ها را بررسی کرد و از همه مهمتر این که یک نماینده پرتوان وخاص برای رسیدن به این منصب حمایت می کند و اصفهانی ها این تجربه را دارند که هرگاه نماینده ای برای انتصاب فردی به سمتی از او حمایت کرده است، بعد از انتصاب توقع عزل و نصب های سیاسی وغیر حرفه ای داشته که به عنوان نمونه بارز می توان به تشکیل حلقه کامرانیه در اطراف برخی مدیران اشاره کرد.
عباس رضایی، استاندار سابق اصفهان نیز که این روزها نام وی به عنوان گزینه پررنگ سکانداری استان اصفهان زیاد به گوش می خورد، نمی تواند گزینه مناسبی برای مدیریت بحران های بوجود آمده در استان باشد، چرا که بخشی از این بحران ها در زمان ایشان بوجود آمد و در مدیریت دیگر بحران های استان نیز موفق عمل نکرد، هرچند اومی تواند با تخصصی که دارد و با رایزنی به یک پست کلیدی در وزارت بهداشت و درمان دست یابد تا آنجا و بر اساس تخصصی که دارد منشا اثر واقع شود.
ما بقی گزینه ها نیز تقریبا از شهرت آن هایی که نام بردیم برخوردار نیستند و قطعا ردای اصفهان بر قامت آنان بزرگ می نماید؛ غیر از دو نام نوروزی و امینی.
هاشم امینی که اکنون مدیرعامل شرکت تخصصی آب و فاضلاب کشور است و پیش از این مدیرعامل آب و فاضلاب استان اصفهان بود، مدیری جوان و متخصص است که اتفاقا با مشکلات آبی و فرونشست های اصفهان بیش از هر فرد دیگری دست و پنجه نرم کرده و می توان گفت تنها مدیری است که استان را وجب به وجب و به قولی انشعاب به انشعاب می شناسد.
او با رایزنی هایی که در پایتخت دارد، می تواند سرعت قطار توسعه روزافزون مشکلات اصفهان را کاهش دهد و برخی معضلات را نیز مرتفع سازد.
امینی همچنین ارتباط خوبی با هر دو جناح سیاسی مدعی در استان اصفهان دارد و بهتر از هر زمانی می تواند شعار وفاق ملی دولت چهاردهم را در استان اصفهان تحقق بخشد.
قدرت الله نوروزی، فرماندار اسبق و شهردار سابق اصفهان نیز می تواند گزینه مناسبی برای این منصب باشد.
هرچند او در دوران سکانداری شهراصفهان ضعف های زیادی داشت، ولی با نوع مدیریت مدیران فعلی شهر اصفهان، می توان گفت نوروزی شهردار ناموفقی نبود هرچند که از اقبال ناخوشایند، او با دو شهردار قبلی خود مقایسه شد و اگر شرایطی فراهم می شد که او همان روزها با شهردار بعدی خود مقایسه شود، قطعا اینچنین مورد نقد قرار نمی گرفت.
نوروزی در دوران فرمانداری اصفهان در دولت اصلاحات نیز موفق عمل کرد و توانست جو سیاسی حاکم بر شهرستان در آن روزها را کنترل و مدیریت کند که نشان می دهد او اگر به عنوان یک مدیر شهری خیلی موفق نبود، به عنوان یک مدیر دولتی موفق عمل می کند.
از طرفی نوروزی با تخصصی که در زمینه حقوق دارد، می تواند بسیاری از معضلات استان اصفهان را ریشه ای دنبال کرده و با طرح حقوقی موضوع، حق مردم استان اصفهان را احقاق نماید.
و این نکته را نیز نباید فراموش کرد که نوروزی در زمان شهرداری اصفهان مجبور بود با عناصری کار کند که بعضا یا ضعیف بودند یا تعصبی به خدمت برای مردم نداشتند، ولی در استانداری دست وی برای توسعه دامنه تغییرات خیلی وسیع نیست و نمی تواند بی ضابطه افرادی را به سمت های مختلف منصوب نماید.
از سویی به نظر می رسد نوروزی نسبت به هاشمی در تحقق شعارهای دولت وفاق ملی ضعیفت تر باشد، اما ممکن است او با به کار گیری تجربه مدیریت شهر با جناحی کاملا یکسویه، این بار از افراد با نگاه های متفاوت در مدیریت استان استفاده کند.
حالا هرچند هنوز معاون سیاسی وزارت کشور منصوب نشده و گمانه زنی برای انتخاب استاندار استان اصفهان کمی زود است، ولی با بررسی وضعیت موجود و خیرالموجودین مدیریت، می توان پیش بینی کرد که گزینه های استانداری اصفهان خیلی از این گمانه زنی پیش رو دور نیستند و اگر قرار باشد استانداری بومی بر استان اصفهان مدیریت کند، بی شک ردای استانداری روی شانه های یکی از همین گزینه ها خواهد نشست./ انتهای پیام
به قلم رضا صالحی پژوه
