از جمله موضوعات پر سابقه در بین مسائل سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، موضوع مذاکره با آمریکاست.طی این سالها و بخصوص پس از پایان جنگ تحمیلی همواره عده ای سینه چاک مذاکره با آمریکا بوده و آنرا حلال مشکلات کشور قلمداد میکنند.
تبار شناسی جریان مدافع مذاکره با آمریکا تصویر خوبی به ما ارائه نمیدهد. این جریان یک یا چند مورد از ویژگی هایی چون غرب زدگی، مرعوب بودن، وابستگی، ساده لوحی،نفهمی، بی غیرتی و غیرانقلابی را در سابقه خود داشته است.
ابتدا باید این مساله به درستی فهمیده شود که مذاکره یا عدم مذاکره هیچکدام اصالت ندارد و تنها منافع و امنیت ملی است که اصیل است. به عبارت دیگر، مذاکره ابزاری است که گاهی ممکن است به کمک آن بتوان منافع و یا امنیت ملی را تامین یا تقویت کرد ولی گاهی هم ابزار و راههای دیگری برای تامین و تقویت امنیت ملی یا منافع ملی وجود دارد و اتفاقا" مذاکره مضر خواهد بود.
جمهوری اسلامی ایران بخصوص براساس تجربه چهل ساله خود دریافته است که موثرترین راهکار و خط مشی برای صیانت از منافع ملی و تامین امنیت ملی در مواجهه با شیطان بزرگ، "مقاومت" است و نه "مذاکره"."مذاکره" با دولت مستکبر آمریکا برای ما نقش شوکران را خواهد داشت.
شوکران ظاهری زیبا و لطیف دارد اما در واقع همان سَمی است که از یک راه خاص یا راههای مختلف وارد سیستم بدن موجود زنده میشود و باعث اختلال یا توقف فعل و انفعالات حیاتی انسان یا هر موجود زنده به‌طور موقت یا دائم می‌گردد.
علاوه بر تجارب مختلف ایرانی و غیر ایرانی خسارت بار مذاکره با آمریکا و آخرین نمونه آن یعنی برجام، اصرار مستمر و فشار سنگین دشمن برای انجام مذاکره کافی است که هر انسان غافلی را هوشیار سازد و این پرسش را پاسخ دهد که این همه سماجت و اصرار کشوری به ظاهر قدرتمند برای مذاکره چه دلیلی دارد؟!
اصرار دشمنی مثل آمریکا برای مذاکره با ایران از دو حالت خارج نیست.یا او در موضع ضعف قرار دارد(مثل الآن) و از این طریق میخواهد خود را احیا و بازسازی کند و یا در موضع قوت است و از طریق مذاکره میخواهد موجب اختلال یا توقف در فعل و انفعالات حیاتی ما گردد؛ در هر دو حالت عقل سلیم حکم میکند با چنین دشمنی مذاکره نکنیم.
ضمن اینکه موضوعات مورد علاقه آمریکا برای مذاکره با ایران بر اساس شروط دوازده گانه پمپئو وزیر امورخارجه آمریکا درست همان مواردی است که تامین کننده منافع و امنیت ملی ماست مانند قدرت دفاعی، عمق راهبردی و پیشرفت های هسته ای.
شروطی که در صورت تحقق هر یک از آنها، آسیب فراوانی به اقتدار ایران عزیز وارد میشود و پس از آن باید شاهد فشارهایی به مراتب بیشتر با توان ایستادگی به مراتب کمتر باشیم.لذا غیرت و شعور هیچ ایرانی اجازه نمیدهد "شوکران مذاکره" را بنوشیم؛ آن هم در شرایط رو به افول آمریکا!
انتهای پیام/