نمی دانم آغاز ماجرا را از کجا بدانیم؟ از آنجا که پای کرونا به ایران هم باز شد و بسیاری از امور کشور تحت الشعاع این ویروس منحوس قرار گرفت یا از آن روزی که یکی از مدیران فرهیخته روابط عمومی استان اصفهان روز 28 اردیبهشت را به جای 27 اردیبهشت تبریک گفت و بعد هم که دید عجب شولاتی شد، تقصیر را به گردن...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، هر چه بود، برگزاری جشنواره ای موسوم به روابط عمومی های برتر را سه ماه به تعویق یا بهتر بگوئیم، به تاخیر انداخت و در اقدامی عجیب استانداری اصفهان با همکاری یک سازمان مردم نهاد در حوزه روابط عمومی به نام "انجمن فرهنگی روابط عمومی های استان اصفهان"، این جشنواره را دقیقا یک روز مانده به روز خبرنگار برگزار کرد تا شاید باز هم دلیل این تقارن بر گردن کبیسه بودن سال 99 بیافتد!
جشنواره ای که چهارده دوره آن پیش از این برگزار و حالا پانزدهیمن دوره آن قرار بود برگزار شود، مانند گذشته حواشی پر فراز و نشیبی را رقم زد.
اما حواشی این دوره کمی بیشتر از قبل بود؛ اگر قبلا تنها این سئوال مطرح بود که منتخبین بر چه معیار و اساسی انتخاب شده و داوران چه کسانی بوده و چه شاخص هایی را برای انتخاب در نظر گرفته اند، این دوره سئوالات کمی پررنگ تر از قبل در ذهن مخاطبان شکل گرفت.
سئوالاتی مانند این که اصلا فراخوان این جشنواره چه موقع و بر چه اساسی با چه ابزار اطلاع رسانی منتشر و اعلام شد؟
داوران این جشنواره چه کسانی بودند؟
دبیرخانه این جشنواره دقیقا کجا مستقر بود؟
اسپانسر های(حامیان مالی) این جشنواره کدام سازمان ها بودند و مناسبت های مالی آن از جمله مبالغی که از برخی ادارات و سازمان ها به عنوان حامی گرفته شد و مخارجی که صورت گرفت به صورت کاملا شفاف کجا منتشر شد؟
لیست تجمیعی روابط عمومی هایی که موفق به دریافت لوح تقدیر شدند به منظور شفافیت بیشترکجا منتشر شد؟
سئوالاتی که بعضا به آن ها پاسخ هایی نیز داده شده و عنوان شده که روابط عمومی سازمان ها برخی از آثارشان را به فلان اداره وبرخی دیگر را به اداره ای دیگر فرستاده اند که نشان از نبود یک دبیرخانه ثابت در این جشنواره دارد.
همچنین بیان شده است که برخی از سازمان ها مبالغی از 15 میلیون ریال به بالا به این جشنواره کمک نموده اند که البته با انتشار لیست تجمیعی برگزیدگان این جشنواره و تطابق آن با تصویر برخی اسناد مالی اداری پرداخت شده که در تحریریه این رسانه موجود می باشد، شائبه های مطرح شده برطرف خواهد شد.
انتشار نام و بیانیه هیئت داوران و سابقه فعالیت آن ها در حوزه روابط عمومی نیز می تواند شائبه های ایجاد شده در این زمینه را برطرف سازد که این رسانه خود را مکلف به انتشار مطالب متولیان جشنواره روابط عمومی های استان دانسته و تلاش می کند تا با شفاف سازی، نسبت به تنویر افکار عمومی گام بردارد.
اما سئوالی که ذهن نگارنده این سطور را درگیر کرده است این که، کجای ساختار اداری بالاترین نهاد اجرایی یک استان عریض و طویل به نام اصفهان این اجازه را به استاندار آن می دهد که پای لوح برتر کارگزاران برگزیده این جشنواره را با نشان (لوگوی) یک سازمان مردم نهاد امضا کند؟
هرچند که هر ساله روال آن بوده است که لوح های برتر برگزیدگان به امضای استاندار این استان برسد ، اما امضای آن پای سربرگی غیر از سربرگ استانداری با نشان مشخص "انجمن فرهنگی روابط عمومی ها" نیز اقدامی بدیع بود که امسال چشممان به آن روشن شد.
البته سئوال دیگری نیز که باید به آن پاسخ داده شود، این که چطور یک فرمانداری از بین فرمانداری های استان اصفهان بر اساس اسناد منتشر شده رتبه هجدهم از 24 فرمانداری را در زمینه اطلاع رسانی در سال 98 کسب می کند، اما به طرز عجیبی موفق به کسب رتبه برتر این جشنواره می شود؟
یا این که چطور شرکتی که اکنون نزدیک به سه سال است اهالی خبر و رسانه به غیر از یک مورد که اخیرا اتفاق افتاده ، تاکنون مدیر عامل آن را رویت نکرده و معاونین وی حتی در نشست های خبری گذشته به جای او حضور می یافتند و پاسخ رسانه ها را می دادند، اکنون در جمع برترین های روابط عمومی این جشنواره قرار گرفته است؟
مگر آن که ذهنیت ها را کنار بگذاریم و تنها به این نکته بیاندیشیم که تعریف روابط عمومی مبنی بر "پل ارتباطی شهروندان با سازمان و مدیران" تغییر کرده و به زودی تعریفی جدید از سوی مسئولان این تشکل برای هنر هشتم که همان روابط عمومی است، ارائه خواهد شد.
قطعا این نوشتار که طرح سئوالاتی برای شفاف سازی و بهبود برگزاری این دست جشنواره ها در آینده خواهد بود، فرق میان روابط عمومی های پاسخگو و خلاق که کم هم در بین برگزیدگان این جشنواره نبودند با برخی روابط عمومی ها که حتی اصول ارتباط با مخاطب را رعایت نمی کنند به خوبی تشخیص داده و معرفی برخی از این روابط عمومی ها را شایسته تبریک نیز می داند.
بخشی از اسناد مرتبط:
