این روزها موضوع آب آن‌قدر دغدغه ایجاد کرده که برخی به ظاهر کارشناسان، تصادفات جاده‌ای را هم معلول نبود آب می‌دانند و می‌خواهند به هر قیمتی که شده، مقصری برای سینه چاک‌چاک زمین پیدا کنند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، در این میان، بیشترین دود ماجراجویانه برخی از کارشناسان، مسئولان و حتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی از استان‌های هم‌جوار به چشم اصفهانی رفته که این روزها برای شستن همین دود هم آبی در کف ندارد تا چشمان سوخته‌اش را چاره کند.
این روزها دست‌هایی برای تشکیل زنجیره‌های انسانی به‌منظور منحرف ساختن اذهان عمومی نسبت به یک موضوع، درهم گره می‌شود و این گره‌ها، گره در مسیر عادی طرح‌های بزرگ آب‌رسانی می‌اندازد که کمترین سهم آن به اصفهان بازمی‌گردد و بیشترش سهم تشنگی کویر مرکزی ایران ازجمله کرمان، یزد، آران و بیدگل، کاشان و ... می‌شود. اما سورنا را از دهانه‌گشادش نواختن باعث شده تا این‌همه هیاهو به نام اصفهان و به کام دیگران به پایان برسد.
از این جمله می‌توان به موضوع طرح آب‌رسانی سولگان به رفسنجان اشاره کرد، طرحی که مطالعات آن رسماً از سال 81 آغاز شد و سالیانه 200 میلیون مترمکعب تخصیص آب از وزارت نیرو در همان سال دریافت کرد، اما سال 93 و تنها چندی پس از سفر رئیس دولت یازدهم به اصفهان و شعار معروفش مبنی بر این‌که "من دستور می‌دهم که زاینده‌رود نباید خشک شود و حتی حداقل آب هم که شده در آن جاری باشد،" این طرح شناسنامه‌اش را هم به‌طور کاملاً رسمی از دولت گرفت و بانام جدید "ونک سولگان"، با حجمی بیشتر ازآنچه در ابتدا به تصویب رسید، معادل 342 میلیون مترمکعب موردتوجه تدبیرگران امیدوار واقع شد.
سپس در جزئیات طرح مشخص شد که این طرح شامل یک سد مخزنی با حجم 200 میلیون مترمکعب و یک سیستم پمپاژ و سامانه انتقال آب به دشت "خان میرزا" در چهارمحال و بختیاری و حوضه آبریز کویر در انجیر استان کرمان است که بعضاً به‌صورت عمدی دوست دارند سهواً اشتباه کنند که این طرح باعث کاهش منابع آبی استان هم‌جوار می‌شود، درحالی‌که این آب از حوالی روستای ونک سمیرم اصفهان به حوضه مزبور وارد و بخش عمده ای از آب طرح مذکور از استان اصفهان سرچشمه می گیرد که البته این طرح به حوضه آبریز زاینده‌رود در ارتباط نبوده و لذا مشمول مصوبات 9 ماده‌ای شورای عالی آب کشور مبنی بر عدم‌بارگذاری جدید بر زاینده‌رود نمی گردد.
جالب است با توجه به هجمه‌های اطلاع‌رسانی و جریان سازی‌هایی که در این زمینه از سوی برخی افراد به‌ویژه در آستانه انتخابات صورت گرفته، هیچ میزانی از این آب به اصفهان تخصیص نمی‌یابد و بر اساس تسهیم تخصیص این طرح، ۱۰ میلیون مترمکعب آب جهت شرب شهرهای لردگان و آلونی تخصیص‌یافته و ۲۵ میلیون مترمکعب هم برای آب شرب کرمان (علاوه بر ۱۸۰ میلیون آب تخصیص‌یافته از محل طرح بهشت‌آباد) و ۸۴ میلیون مترمکعب هم برای صنایع چهارمحال و بختیاری و ۱۷۵ میلیون با عنوان تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی به کرمان تخصیص‌یافته است.
حالا با این توضیح، به نظر می‌رسد وجود دست‌های پشت پرده برای از بین بردن اتحاد مردم میان استان‌های اصفهان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان کاملاً محرز باشد که در خوش‌بینانه‌ترین حالت می‌توان از آن به‌عنوان تبلیغات انتخاباتی برای اضمحلال "زنده رود" نام برد که برای کسب یک پیاله رأی، آخرین جرعه این رود تهی را هم سر می‌کشد.
یادداشت از رضا صالحی پژوه