آقای استاندار سکوتتان سیاسی است یا اجتماعی؟!

همراز/رضا صالحی پژوه: این روز ها کمتر کسی است که از اتفاقات شهر و حواشی آن بی خبر باشد.
بیش از یکهفته از استیضاح شهردار اصفهان گذشته، حدود سه ماه از به اوج رسیدن تنش های شهر می گذرد و در این مدت از گوشه و کنار خبرهایی هم از ورود پدرسالارانه استانداراصفهان و توصیه به خویشتن داری به طرفین دعوا در هفته های پیش از استیضاح شهردار به گوش می رسید.
اما بالاخره به رغم میل آقای نه چندان "متفاوت" این روزهای اصفهان ،فضای شهر ملتهب شد ، طوفانی اصفهان را در نوردید و شهردار این شهر را از صندلی بلند کرد و چندین کیلومتر آن طرف تر به زمین نشاند.
درتمام این اتفاقات بسیاری از چشم ها به سمت ساختمان استانداری اصفهان و گوش ها به سمت اخباری که از این ساختمان خروج می کرد متمرکز شد، اما نه پیامی ارسال شد و نه صدایی به گوش رسید.
سکوتی که سخت است آن را سیاسی ندانست! البته وقتی برنامه ریزی های استانداری اصفهان در سفر اخیر هیئت دولت و در راس آن ریاست جمهوری را نیز مورد بررسی قرار دهیم، در می یابیم که عدم بازدید رئیس جمهور از پروژه های مترو، میدان امام علی(ع) ، سالن اجلاس که پروژه های شاخص شهر تلقی می شوند، این نظریه بیشتر قوت می گیرد که استاندار اصفهان خیلی به متمرکز و یکپارچه شدن مدیریت شهری اعتقادی ندارد و سعی می کند شهرداری را در حد سازمانی برای انجام وظایف مطروحه در قوانین مصوب بدون در نظر گرفتن مسئولیت اجتماعی این نهاد اجتماعی در نظر بگیرد،لذا در چنین رخدادی که قرار نیست دولت در آن دخالت داشته باشد، سکوت کرده وبه نظر می رسد سکوت خود را هم تا بعد از انتخاب شهردار نشکند تا مبادا بر روند انتخاب شهردار اصفهان تاثیر منفی نگذارد.
اما شاید سخت باشد پذیرفتن این تصمیم از مردی که این روز ها بیشتر از هرچیزی دوست دارد اصفهان را آرام و مدیران این استان را دوست و همدل ببیند. اتفاقی که ماهیتا در هیچ کلانشهری امکان پذیر نبوده به ویژه شهر و استان اصفهان که هویت و پیشینه چند هزار ساله تاریخی داشته و تقابل مدرنیته و سنت بر دامنه این اختلافات می افزاید.
شاید بی پرده بتوان علت اصلی این سکوت را به پراکندگی دیدگاه های مختلف سیاسی اعضای شورای اسلامی شهر اصفهان نیز ارتباط داد.
پراکندگی سیاسی که نه تنها روند انتخاب شهردار اصفهان را پیچیده تر از قبل کرده، که به نوعی گمانه زنی ها را هم با پیچیدگی عجیبی مواجه ساخته است، تا جائی که استاندار اصفهان ترجیح داده فعلا سکوت اختیار نماید.
اما مهمتر از مسئله انتخاب شهردار ، برای مدیر استان اصفهان این است که رسول زرگرپور بهتر از هرکسی می داند توصیه های جلسات شبانه با اعضای شورای شهر کارکرد چندانی نداشت و تنها چند ماه آن ها را از تصمیم خود مبنی بر استیضاح شهردار بازداشت و این بار نیز ممکن است هرگونه اظهار نظری وی را در برابر شورایی قرار هد که حالا فاتحانه بر قله افتخار ایستاده و با شکار خود عکس یادگاری می گیرد.
اختلافی که اگر ظهور و بروز یابد، مخفی کردن آن از نظر رسانه ها بسیار مشکل بوده و بر اساس تجربه سال های نه چندان دور ، نه تنها باعث پیشبر اهداف عالی استان نمی شود، که با سرعت لاک پشتی تغییرات رو به جلوی استان اصفهان در دولت یازدهم، به نوعی باعث کندتر شدن سرعت خدمت رسانی به مردم نیز می گردد.
از سوی دیگر با پیش رو بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری و توجه به این نکته که برگزاری این انتخابات، اولین انتخاباتی است که دولت یازدهم برگزار می کند و توجهات بر شیوه برگزاری آن معطوف می گردد، توصیه های شفاهی مسئولان پایتخت نشین از جمله وزیر کشور بر عدم ورود به حواشی توسط استانداران و فرمانداران نیز نصب العین استاندار اصفهان قرار گرفته تا با سکوتی به ظاهر غیر سیاسی مُهری بر بی طرفی خود نسبت به موضوع استیضاح و غیر دولتی بودن نهاد شورای شهر بزند، اما غافل از این که این همه بی تفاوتی نه تنها برای شهر خوب نیست، بلکه حکم آنتی هیستامینی را دارد که هرچند نقش حساسیت زدایی در بدن ایفا می کند، اما از سوی دیگر به علت خواب آور بودن، انسان را به خواب فرو برده و اگر این انسان پشت فرمان هم باشد، می تواند در اثر خواب آلودگی مشکلات زیادی را برای خود و اطرافیان فراهم آورد.
در بسیاری مواقع نه تنها سکوت موثر نیست، که شکست سکوت ضروری و از واجبات است تا با اظهار نظرهای علنی و آشکار و بدون پرده و به دور از رفتن ها به پشت پرده بتوان شهر را که به تعبیر بسیاری از کارشناسان موجود زنده تلقی می گردد، از نخوت و سستی رهانید و آن را با یک آرام بخش از شوک خارج و در مسیر توسعه قرار داد.