نمی توان گفت همه چیز از یک نامه شروع شد، اما می توان گفت نامه فصل جدیدی در روابط اعضای شورای شهر با یکدیرگ و از همه مهم تر با مدیران شهری گشود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، نامه ای که از قرار معلوم حکایت از دخالت های نوبه ای برخی از اعضای شورای شهر در امور اجرایی دارد، توسط معاون شهردار نوشته می شود و شهردار اصفهان هم آن را زیرنویس می کند به رئیس شورای اسلامی شهر، اما این تنها ظاهر موضوع است، ظاهری به ظاهر اتفاقی، اما شاید هم سیناپسی از پیش نوشته شده برای یک سناریوی تقریبا تکراری که چندی پیش در مقطعی کوچک تر در خوانسار اجرا شد.
بی شک پذیرفتن این مسئله که این نامه بی هماهنگی قبلی مکتوب و منتشر شده، در حالی که در پدیده مدیریت شهری فعلی در اصفهان، شاهد اتصال برخی حلقه های مدعی فرهنگی از زیر مجموعه، تحت عنوان هیئت مدیره سازمان های مختلف و یا هر عنوان دیگری، به اعضای شورای شهر هستیم و بسیاری از انتصابات، اتفاقات و تداخل های فرهنگی و حتی سیاسی شهر توسط همین چند حلقه متصل ولی به ظاهر منفصل که به شورای شهر پل زده اند، اتفاق می افتد، کمی سخت است. به ویژه وقتی که متوجه برخی اتفاقات پیش رو باشیم و یا این که برخی روابط قبلی مالی و اداری این طیف خاص را مورد مداقه قرار دهیم که در زیر به بخشی از آن اشاره خواهد شد:
اولا نویسنده نامه فردی نیست جز رئیس هیئت مدیره سابق یک شرکت اقتصادی و صنعتی در اصفهان که اتفاقا در زمان مسئولیت در سمت قبلی، توانسته بود قراردادهایی را نیز برای دوستان گرمابه و گلستان خود در عناوین مختلف دست و پا کند و سئوال اساسی این جاست که اگر فردی در این حد به حلقه قدرت نزدیک است که پیش از این وی کارفرما و مدیران فعلی پیمانکاران اش بوده اند، و حالا به رغم شائبه بازنشسته بودن، مدیران فعلی حاضر به پرداخت تاوان اجتماعی به منظور جبران برخی خدمات پیشین وی شده و نه تنها او را نگه داشته، که برادر همسر و همسر وی را نیز مشغول به فعالیت کرده اند، چگونه نمی توانسته چنین موضوع مهمی را به صورت شفاهی گوشزد نماید تا زمینه اختلاف در شورای شهری که تمامی اعضای آن از یک لیست بوده و تمامی آن ها هم طیف و جهت شناخته می شوند، ایجاد نگردد؟
مسئله دوم این که چگونه ممکن است بعد از گذشت حدود دوسال از عمر شورای شهر فعلی، مدیران شهری نسبت به چنین موضوع مهمی که حتی می تواند باعث تعلیق عضویت عضو شورای شهر شود، سکوت کرده و اکنون که نمونه مشابه آن در خوانسار اتفاق افتاد و باعث تعلیق عضویت یکی از اعضای آن شد، و از آن مهم تر درست زمانی که کنش و واکنش های انتخاب هیئت رئیسه شورای شهر اصفهان با این توضیح که با نبودن یکی از اعضای شورای شهر(مقدری)، توازن قبلی به طور کامل به هم خورده، آغاز شده است، به یاد چنین مسئله مهمی افتاده باشند؟
با کنار هم گذاشتن برخی تکه های یک پازل در مدیریت شهری اصفهان به نظر نمی رسد این نامه خیلی هم اتفاقی نگارش شده و در یک فرضیه باید ریشه آن را در احتمال تحول در هیئت رئیسه شورای شهر در انتخابات اخیر دید، چرا که اولا اصفهان در این دوره با شورایی مواجه بود که به جرات می توان گفت تنها فردی که در این لیست در آن در سطح مدیریت شهری کار اجرایی کرده بود، شهردار یکی از شهرستان های اطراف اصفهان در سال های قبل و معاون چندین شهرداری شهرستان در استان اصفهان بود و لاغیر، از این رو به نظر می رسید گزینه مطرح ریاست شورای شهر نیز همان فرد باشد که در کشاکش یک فرایند نه چندان پیچیده سیاسی، وی از مدیریت شورا فاصله گرفت و حتی در سال اول، ریاست کمیسیون های شورای شهر نیز بین حلقه 7 نفره قدرت سیاسی شهر تقسیم شد که سال دوم این موضوع مورد اعتراض شدید طیف 6 نفره قرار گرفت.
حالا با حذف یکی از اعضای شورای شهر اصفهان و احتمال ورود رئیس پیشین شورای اسلامی شهر اصفهان به جمع 13 نفره پارلمان نشینان اصفهان، می توان وقوع تحول در هیئت رئیسه شورا را از هم اکنون پیش بینی کرد؛ لذا دور از ذهن نیست که محفلی چند نفره از دوستان گرمابه و گلستانی عالیجناب در یک تصمیم جمعی به این نتیجه رسیده باشند که با نوشتن و انتشار چنین نامه ای، سعی در آشفته سازی ذهن ائتلاف 6 نفره مقابل نمایند تا با منت دار کردن حتی یکی دو نفر از آن ها، بتوانند از این برهه نسبتا سخت عبور نمایند.
هرچند که این موضوع در حد یک فرضیه مطرح شده و ممکن است همانطور که به تازگی شهردار و معاون مربوطه آن مدعی شده اند، نگارش چنین نامه ای از سر بی تدبیری و بی تجربگی بوده و می توانسته مفاد آن، شفاها نیز منتقل شود، اما نباید از این موضوع غافل بود که وقتی مدیریت شهری آنقدر دچار مسائل سیاسی می شود که بخش بزرگی از بدنه طیف هم سو با آن ها نیز به این نوع مدیریت معترض هستند، باید هر اتفاقی را از دریچه تجربه و تاریخ نگریست.
یادداشت از پارسا فرزین