شاید وقتی داشتند لیست 13 نفره اعضای شورای شهر را می بستند و دیدند آقای خاص با شنیدن خبر دوازدهم شدن در لیستی که قرار بود با رمز "تکرار می کنم" وارد عرصه انتخابات شود، قصد زیر میز زدن دارد، فکر این روزها را نمی کردند.
روزهایی که به قول یکی از بزرگان شورای شهر اصفهان، 2 سال مانند استخوانی در گلو تحمل شد تا پرده از اختلافات داخل شورا کنار نرود، اما ظاهرا حالا پرده کنار رفته و گوشه ای از این اختلافات سرکی هم به جامعه کشیده تا جائیکه سومین انتخابات هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر اصفهان در این دوره مسئله ساز شد و با بالا گرفتن احتمال تغییراتی عمده در راس هیئت رئیسه شورای شهر، 4 نفر از اعضای این شورا مجبور به "آبستراکسیون" شدند.
اما به واقع چه شد که اینچنین شد؟
باید دلیل آن را در رفتار اقتدار گرایی و بی نیاز بودن به پاسخ دهی رئیس شورای شهر دید. رئیسی که طی 2 سال مدیریت بر این پارلمان شهری نه تنها در هیچ نشست خبری با حضور خبرنگاران به عنوان نمایندگان افکار عمومی شرکت نکرد، که در حاشیه جلسات نیز خیلی تمایلی به پاسخ دهی نشان نمی داد و تمام تلاش خود را می کرد که از مقام پاسخگویی فرار کرده و بی تفاوت به اعتراض های جوانان هم حزبی خودش که روزگاری با امید و آرزو به آن رای دادند، از کنار آن ها عبور کند.
همچنین معرفی برخی نیروهای مسئله دار برای فعالیت در شهرداری اصفهان توسط آقای خاص که یکی از آن ها بعد از اختلافات مالی متواری شد، یکی دیگر روانه زندان شد و تعدادی نیز در آستانه تغییر قرار گرفتند، فارغ از عضو پرحاشیه و تحت الحمایه آقای رئیس که با محکومیت قضایی مواجه شد، اعتراض جوانان اصلاح طلب را در پی داشت که چرا نه تنها آبروی جناح اصلاحات حفظ نشد بلکه تخصص و حرفه ای گری، فدای منافع حلقه دوستان ایشان گردید.
از سویی علیرضا نصر درحالی خلعت رقابت با معین را به تن کرده که طی 2 سال گذشته، نامبرده مشی معتدل تری نسبت به معین از خود نشان داد و در حالی که عملا در طیف 7 نفره موسوم به طیف "معین" قرار داشت، تصمیم بر آن گرفت تا سکان پارلمان شهری اصفهان را شخصا به دست گیرد تا بیشتر از این زمینه انتقاد ها و اعتراض ها فراهم نشود.
چرا نصر گزینه بهتری است؟
علیرضا نصر که جوان تر از معین بوده و از خلاقیت، درایت ، انرژی، زمانی وقت گذاری و در نهایت مدیریت بهتری برخوردار است، به نظر می رسد بهترین گزینه برای تقابل با مرد بازنشسته شورای شهری باشد که آزمایش 2 ساله ریاست وی بر شورا نتیجه دندان گیری را به نمایش نگذاشت.
همچنین میزان تعهد و تدین نصر می تواند اهرمی باشد بر برخی تخلفاتی که در مدیریت شهری اتفاق می افتد.
از سویی از این نکته نمی توان گذشت که نصر نه تنها 3 دوره متمادی عضو شورای شهر اصفهان بود، که در انتخابات سال 96 نیز با تعدد بالای رایی که به خود اختصاص داد، رتبه اول لیستی را کسب کرد که با رمز "تکرار می کنم" وارد کارزار شده بود و ارزش این تعداد رای بر آن بود که او توانسته بود اعتماد اقوام مختلف را نیز جلب کند.
حالا مثل روز روشن است که نصر یکی از معدود تیرهای در چله مانده اصلاح طلب هایی است که با شعارهای اشان نه تنها مدعی بودند انتخابات 96 را برنده می شوند، که سالیان درازی نیز در این مدیریت باقی می مانند تا رکورد 12 ساله "سقائیان نژاد" بر مدیریت شهری را بشکنند، هر چند که نمایندگانی مانند کوروش خسروی، فریده روشن، شیرین طغیانی و اصغر برشان به قصد آبستراکسیون جلسه انتخاب هیئت رئیسه را ترک کنند تا معین فرصت رایزنی داشته باشد.
در 48 ساعت چه اتفاقی می افتد؟
فرصت 48 ساعته شورا برای تعیین رئیس جدید، هرچند اتفاق ناخوشایندی است که بخشی از اختلافات را بیشتر هویدا می سازد، ولی فرصتی است برای اثبات ثابت قدمی اعضای شورایی که هنوز به میثاقی که با شهدا بسته وتعهدی که به مردم داده اند، استوار هستند.
همچنین بی پرده تر از این حرف ها، باید این نکته را نیز گوشزد کرد که در صورت تغییر رای هر یک از 7 نفر معترض به ریاست معین در شورای شهر اصفهان و در صورت بازگشت از رای روز یکشنبه خود، باید دلیل موجهی برای این کار داشته باشند، چرا که بی شک برای مردم و رسانه ها این سئوال ایجاد می شود که "ظرف 48 ساعت چه اتفاقی افتاده که رای مهمی که سرنوشت یک شهر را در بر می گیرد، باز می گردد؟!!"
از این رو باید دید روز آینده آیا اتفاقی خاص! خواهد افتاد که به دنبال آن فرد یا افرادی از ائتلاف 7 نفری از رای خود بازگردند و یا این که هیئت 4+1 نفره آبستراکسیونیم شورای شهر با پذیرش تبعات سنگین این کار، به یک فرایند دموکراتیک تن می دهند؟
یادداشت از پارسا فرزین