این روزها اردوگاه اصلاح طلب های اصفهانی حالت فوق العاده به خود گرفته و همانطور که پیش بینی می شد، پس از درگذشت سید علی نکوئی زهرایی که ریاست شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان اصفهان را برعهده داشت، برای نشستن روی صندلی جانشینی وی، رقابت ها بالا گرفته است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز به قلم رضا صالحی پژوه/ از عدم ثبت نام فتح اله معین گرفته تا نیم نگاه نسبتا جوان ترها به این کرسی، وضعیتی را برای اصلاح طلب های اصفهانی آن هم در آستانه انتخاباتی بزرگ رقم زده که بیش از هر زمانی نیاز به حضور یک بزرگ تر در این مقام و منصب احساس می شود.
شاهد این مدعا را می توان سایه خورزوخانی تائید صلاحیت نشده های شورای یکدست اصلاح طلب پنجم بر سر 4 عضو نیم بند تائید صلاحیت شده انتخابات شورای ششم برای رقم زدن اتفاقی شبیه به رخدادی که برای یکی از کاندیداهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی در دور یازدهم از دل اردوگاه اصلاحات افتاد، بیان کرد.
از این رو تلاش کردیم در این مقال به معرفی گزینه های اصلی ریاست شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان اصفهان بپردازیم:
فضل الله صلواتی:
سیاستمداری 83 ساله که شاخصه فعالیت های سیاسی آن، مبارزات وی با رژیم دژخیم پهلوی است. او که فرزند مرحوم شیخ حیدرعلی صلواتی و داماد علامه محمدتقی جعفری است، با مدرک دکترای ادبیات عرب ، سابقه تدریس در دانشگاه اصفهان را دارد.
صلواتی همچنین یکی از نمایندگان مردم اصفهان در اولین دوره مجلس شورای اسلامی پس از انقلاب اسلامی است و اکنون به عنوان تحلیلگر مسائل سیاسی یکی از شیوخ اصلاحات اصفهان شناخته می شود، اما در زمینه مسائل تاریخ اسلام، نیز پژوهش هایی داشته و کتاب "سیاهکاری های بنی امیه" به قلم وی یکی از کتب معروف در این حوزه شناخته می شود.
او که در سال های ابتدایی دهه هشتاد معاون فرهنگی شهردار اصفهان نیز بود، توانست سنگ بنای کتابخانه مرکزی اصفهان و همچنین چندین کتابخانه وابسته به شهرداری را بنا گذاشته و کتب نفیسی را از کتابخانه های غیررسمی شهر به مخزن این کتابخانه ها انتقال دهد.
البته صلواتی هرچند این سال ها مسئولیتی در سازمان های دولتی و شبه دولتی نداشته است، ولی همواره به ویژه در سال های بیماری سید علی نکوئی به عنوان پدرخوانده اصلاحات اصفهان شناخته شده و از شخصیت کاریزماتیکی برای بسیاری از اعضای این طیف سیاسی برخوردار است.
صلواتی در این سال ها بیشتر از زمانی تلاش کرده از خود شخصیتی مرضی الطرفینی بین ابناء اصلاحات این استان به منصه ظهور بگذارد.
فتح اله معین :
سیاستمداری 67 ساله و از مبارزین پیش از انقلاب در شهرستان نجف آباد است. او مسئولیت های خود را از فرماندهی سپاه پاسداران استان یزد از سال 1360 آغاز کرد، سپس مسئولیت سپاه پاسداران منطقه 2 کشور که شامل استان های اصفهان ، یزد و چهارمحال و بختیاری بود را از سال 62 تا 63 بر عهده گرفت و پس از آن از سال 64 به مدت 9 سال مسئولیت معاون سیاسی و امنیتی استانداری اصفهان را عهده دار شد.
معین با آغاز دولت اصلاحات راهی هرمزگان شد تا با موافقت هیئت وزیران وقت، استانداری این استان محروم را بر عهده بگیرد، او 4 سال دوم دولت خاتمی نیز استاندار خوزستان بود و از سال 86 تاکنون به عنوان عضو شورای اسلامی شهر اصفهان انتخاب شده و یک دوره دو ساله نیز ریاست شورای اسلامی شهر اصفهان را بر عهده داشت. معین را باید مرد همواره در سایه سیاست اصفهان نامید.
او هرچند در برهه ای از زمان می توانسته سکان دار مسائل سیاسی اصفهان باشد، اما همیشه ترجیح داده که در سایه بنشیند و بیشتر به عنوان نظریه پرداز مسائل سیاسی را رتق وفتق کند، اما از روزی که سودای ریاست شورای شهر بر سر این سیاستمدار نجف آبادی زد، تصمیم گرفت از سایه خارج شود و همین خروج وی باعث شد تا مخالفان معین مقابل وی به صف شوند.
البته نقش وی در انتخاب شهردار فعلی اصفهان نیز در این صف بندی بی اثر نبود.
هرچند معین تنها دوسال ریاست این شورا را بر عهده داشت، اما نقش اثرگذار آن در وضعیت کنونی اصفهان که یک نمونه آن فسخ قرارداد 420 میلیون تومانی اتوبوس های واحد و خرید مجدد آن ها به قیمت حدودا یک میلیارد و چهارصد میلیون تومان می باشد، از وی شخصیتی بروز داد که جوانان اصلاح طلب تا این لحظه خیلی روی خوش به نشستن وی روی کرسی ریاست شورای هماهنگی جبهه اصلاحات اصفهان نشان نداده اند.
گفتنی است فتح اله معین با سید علی نکوئی نسبت باجناق دارد و برخی عدم ثبت نام وی برای انتخابات شورای اسلامی شهر اصفهان را به زیرکی وی و پیش بینی وی از وضعیت تائید صلاحیت ها و برخی دیگر به نیم نگاه عمیق وی به جایگاه باجناق فقیدش ربط داده اند.
رضا اسماعیلی :
رضا اسماعیلی، عضو هیئت علمی 50 ساله دانشگاه آزاد اسلامی مرکز اصفهان هرچند سابقه سیاسی پررنگی در این حوزه ندارد، اما شخصیت علمی که به عنوان یک جامعه شناس و پژوهشگر از خود به جا گذاشته است، می تواند مسیر شورای هماهنگی جبهه اصلاحات اصفهان را به یکباره تغییر داده و به عنوان حلقه وصل جوانان این طیف سیاسی و سیاسیون کارکشته آن نقش آفرین باشد.
همچنین اسماعیلی با شخصیت ماهیتا فرهنگی که دارد، می تواند این شورا را از سیاست زدگی نجات داده و در ابعاد فرهنگی و اجتماعی نیز فعال نماید تا طیف وسیعی از اصلاح طلبان اصفهانی بتوانند در لوای آن به فعالیتی دوباره بپردازند.
البته از آنجا که اسماعیلی در دولت کنونی و در مدیریت شهری فعلی مسئولیتی ندارد، به نوعی از وضعیت پیش آمده کنونی برای اصلاح طلبان مبرا بوده و شخصیت علمی وی زمینه ساز نگاه های تعامل گرای دیگر جناح های سیاسی به این جناح خواهد شد.
هرچند که برخی از مخالفین اسماعیلی برای احراز این پست، معتقد هستند که نشاندن او بر این کرسی، نوعی ظلم به شخصیت علمی وی می باشد، ولی این نکته نیز قابل ذکر است که سید علی نکوئی نیز به مراتب از پستی که مسئولیت آن را بر عهده داشت بالاتر بوده و سوابق مبارزاتی وی نیز مبین این مسئله بود، ولی او این جایگاه را پذیرفت تا شیخوخیت اصلاحات اصفهان را زیر سایه تدبیر به پیش ببرد.
مرتضی طهرانی :
او را بیش از آنچه به عنوان سیاستمدار اصلاح طلب بشناسند، به عنوان مدیری کادرساز می شناسند که شاخصه مدیریتی وی بر نگرش سیاسی اش چربش دارد.
طهرانی را این روزها به عنوان معاون مالی و اداری شهرداری اصفهان می شناسیم، ولی در اصل بسیاری او را شهردار در سایه اصفهان می دانند که اگر مسئولیت فعلی را بر عهده نداشت، قطعا وضعیت مالی و اداری شهرداری به وضعیت نگران کننده ای تبدیل شده بود که برون رفت از آن از عهده نسل های آتی مدیریتی این مجموعه نیز خارج بود.
هرچند که برخی از احتمال مهاجرت این مدیر 63 ساله اصفهانی به یکی از کشورهای اروپایی در آینده ای نزدیک خبر می دهند، اما باید او را نیز گزینه ای پررنگ بری نشستن روی کرسی ریاست شورای هماهنگی جبهه اصلاحات دید.
سال 92 نیز وقتی روحانی با شعار "تدبیر و امید" توانست دولتی را تشکیل دهد، برخی از سیاسیون همسوی دولت در استان اصفهان نیز به سبب آشنایی که با اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور داشتند، طهرانی را برای استانداری اصفهان پیشنهاد کردند، اما رسول زرگرپور گزینه نهایی دولت برای کرسی استانداری اصفهان بود.
حال طهرانی که از جانبازهای جنگ تحمیلی نیز هست و دست خود را در این کارزار از دست داده، با اشراف مدیریتی که دارد، می تواند یکی از گزینه های جدی این پست باشد.
البته این نکته حائز اهمیت است که امروزه برای نشستن روی کرسی ریاست چنین تشکلی، دیگر مانند گذشته دستیابی به نظر بزرگان جمع کافی نیست و برای این مهم باید نظر جوانان تشکل ها را نیز مد نظر قرار داد.
جوانانی که آینده سیاسی خود را دستخوش نگاه های سیاست زده با تجربه هایی می دانند که آرد خودر را بیخته، ولی قصد آویختن الک را ندارند.