به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز به نقل از مثلث، حمیدرضا فولادگر معتقد است: «رقابت شانه به شانه لاریجانی و عارف قطعا به صحن علنی کشیده می‌شود و حامیان دولت نیز با اصلاح‌طلبان برای ریاست عارف همراه می‌شوند چون نمی‌خواهند این ائتلاف بشکند و سال آینده عارف را نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری ببینند.»...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز به نقل از مثلث، حمیدرضا فولادگر معتقد است: «رقابت شانه به شانه لاریجانی و عارف قطعا به صحن علنی کشیده می‌شود و حامیان دولت نیز با اصلاح‌طلبان برای ریاست عارف همراه می‌شوند چون نمی‌خواهند این ائتلاف بشکند و سال آینده عارف را نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری ببینند.»
هم‌اکنون تکلیف 289 کرسی مجلس دهم مشخص شده است، بفرمایید آرایش سیاسی در مجلس آینده به چه صورت می‌شود؟
الان برآوردها به شکلی است که آرای دو جناح نزدیک به هم و 50-50 است، یعنی اصولگرایان با سلایق مختلف و اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها با سلایق مختلف نمی‌توانند ادعا کنند که ما اکثریت را در مجلس داریم.
اما آقای عارف گفته که لیست امید 168 کرسی را در مجلس آینده کسب کرد.
خیر، باید اجازه داد و زود قضاوت نکرد. برآورد ما این طور نیست، هنوز یک تعداد زیادی از منتخبان میانه‌رو و مستقل گرایش فراکسیونی خود را مشخص نکردند؛ تعدادی هم هستند که ممکن است، زمان انتخابات در لیست‌هایی بوده باشند اما تصمیم‌گیری‌هایشان برای انتخاب رئیس و ترکیب هیات‌رئیسه مجلس الزاما آنی نباشد که مجموعه ائتلاف‌شان می‌گوید و شاید بخواهند خودشان به‌طور مستقل تصمیم بگیرند. در کل هنوز نمی‌شوند برآورد کرد که کدام جریان سیاسی اکثریت را در مجلس دهم دارد. هم‌اکنون براساس لیست‌های انتخاباتی 125 کرسی را اصولگرایان و 135 کرسی را ائتلاف امید به‌دست آوردند و 29 منتخب نیز مستقل هستند اما براساس شناخت دیدگاه و سوابق منتخبان و اینکه احتمالا در انتخاب‌شان برای رئیس مجلس به چه کسی رای می‌دهند، به نظر می‌رسد آرای منتخبان دو جناح نزدیک به هم و مساوی باشد. حتی این پیش‌بینی وجود دارد که با در نظر گرفتن آرای مستقل‌ها نتیجه طور دیگری نسبت به تصور دوستان اصلاح‌طلب رقم بخورد. در کل از آنجا که خیلی از منتخبان مستقل تصمیم‌شان را اعلام نکردند یا هنوز در حال بررسی هستند نمی‌توان قضاوت روشنی داشت. به نظر می‌رسد هفته آینده فضا بیشتر روشن شود.
آیا فقط مستقل‌ها هستند که هنوز تصمیم‌گیری درباره انتخاب رئیس مجلس نکرده‌اند؟
خیر، علاوه بر مستقل‌ها، برخی منتخبانی هم که در درون لیست‌ها بودند هنوز تصمیم خود را نگرفتند و تعداد تصمیم‌نگرفته‌ها بین 60 تا 70 نفر برآورد می‌شود. هم‌اکنون هر دو طرف اصولگرایان و اصلاح‌طلبان مدعی هستند که می‌توانند 160 تا 170 رای را جذب کنند. هم آقای عارف و تابش در صحبتی چنین تخمینی زده بودند و هم آقای نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیته هفت نفره ساماندهی فراکسیون اصولگرایان در مجلس دهم چنین اظهارنظری داشت. از این سخنان بر‌می‌آید که هر دو طرف امیدوارند با جذب آرای مستقل‌ها تعداد عددی فراکسیون خود را در مجلس به 160 تا 170 نفر برسانند و طیف اکثریت لقب بگیرند. ما در جریان اصولگرا با فراگیر کردن فراکسیون اصولگرایان و جذب همه سلایق اصولگرا و جذب مستقل‌ها امیدواریم بتوانیم اکثریت 160 تا 170 نفری را کسب کنیم. خوب حالا شاید طرف مقابل هم همین امیدواری را داشته باشد. این را روزهای آینده تعیین می‌کند، طبعا هیات‌رئیسه براساس همین آرای فراکسیونی شکل خواهد گرفت. حالا اینکه همه اعضای هیات‌رئیسه از یک سلیقه سیاسی باشند یا ترکیبی انتخاب شوند قابل پیش‌بینی نیست. درباره روسای کمیسیون‌ها نیز تجارب ادوار گذشته نشان می‌دهد الزاما همه از یک سلیقه سیاسی نبودند. در مجموع روزهای آینده با جلسات و مذاکراتی که می‌شود وضعیت مشخص خواهد شد. روز 9 خرداد رای‌گیری هیات‌رئیسه موقت است و حتی شاید تا آن روز نتوان پیش‌بینی دقیقی داشت.
طیف نزدیک به آقای عارف مدعی هستند که 126 رای اصلاح‌طلبی خالص برای حمایت از ریاست آقای عارف در اختیار دارند و فقط نیازمند جذب 19 رای دیگرند، به نظر شما فقط کسب 19 رای برای رسیدن آقای عارف به ریاست کافی است یا خیر، مولفه‌های دیگر را هم باید درنظر گرفت؟
نصف به علاوه یک 289 کرسی تعیین تکلیف شده مجلس دهم 145 کرسی می‌شود که برای کسب جایگاه ریاست مجلس یک نامزد نیاز به کسب آرای این تعداد منتخب دارد اما بالاخره 145 نفر خیلی شکننده است چون برخی هنوز تصمیم قطعی نگرفتند و این وضعیت تا حتی روز رای‌گیری ادامه پیدا می‌کند، در واقع هیچ کدام از این برآوردها نمی‌تواند الان قطعی باشد چون رای‌گیری برای انتخاب اعضای هیات‌رئیسه است.
به نظر شما رقابت آقایان عارف و لاریجانی به صحن علنی مجلس کشیده می‌شود یا آنکه قبل از روز 9 خرداد این دو نفر با هم توافق خواهند کرد؟
حالا که کار به اینجا رسیده نشان می‌دهد، قطعا آنها در صحن با هم رقابت خواهند کرد و توافقی در کار نخواهد بود چون با شناختی که داریم آقای عارف اعلام کرده قطعا انصراف نمی‌دهد. آقای لاریجانی را هم ما می‌دانیم قطعا کاندیدای کرسی ریاست است، بنابراین رقابت در صحن اتفاق می‌افتد. البته بعضی از جریان‌های سیاسی اعلام کردند که انتخاب رئیس درون‌گفتمانی است و می‌شود با مذاکره به توافق و هماهنگی رسید، در مقابل نیز برخی اصولگرایان همچون آقای کوچک‌زاده معتقدند خیلی برای مردم فرق نمی‌کند که آقای عارف رئیس شود یا آقای لاریجانی. من هیچ کدام از این دو تحلیل را قبول ندارم. معتقدم رقابت شکل خواهد گرفت و یکشنبه 9 خرداد نتیجه مشخص می‌شود. اشکالی هم ندارد، چرا اصرار است که انتخاب رئیس به صورت توافقی انجام شود؟
آیا پایداری‌ها به ریاست آقای لاریجانی رای می‌دهند یا همچون مجلس نهم رای سفید خواهند داد؟
بالاخره جریان‌های فکری مختلف هستند اما همه سلایق اصولگرا تصمیم گرفتند که کار جمعی کنند، بر همین اساس گرچه برخی اصولگرایان به آقای لاریجانی انتقاد دارند اما او را در خانواده اصولگرایان می‌دانند و طبعا ریاست آقای لاریجانی را به آقای عارف ترجیح می‌دهند. آقای دکتر عارف نیز شخصیتی بسیار محترم و وزین است، ضمن اعلام روشن مواضع خود، کاملا در چارچوب قانون حرکت می‌کند، این روحیه و رفتار را هم در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 92 و هم در انتخابات مجلس فعلی نشان داد.
آقای عارف مواضع شفاف اصلاح‌طلبی دارد و خیلی از اولویت‌هایش را هم اعلام کرد، طبیعی است که این رقابت شکل خواهد گرفت و این دو فرضیه را که این دو نفر قبل از روز 9 خرداد با هم تفاهم می‌کنند یا آنکه ریاست آقای عارف و آقای لاریجانی برای مردم فرقی ندارند، قبول ندارم و معتقدم خیر، این طور نیست، برای مردم تفاوت دارد که چه کسی از میان آقایان لاریجانی و عارف رئیس مجلس شود.
اگر آقای لاریجانی رئیس شود آیا ریاست او فقط باید به حساب رای اصولگرایان نوشته شود؟ چون الان می‌بینیم که خیلی از اصلاح‌طلبان همچون آقایان زیباکلام، عطریانفر، کرباسچی، حجاریان، عباس عبدی و حامیان دولت ترجیح می‌دهند که آقای لاریجانی رئیس مجلس شود. به عبارت دیگر شاید برخی منتخبان مجلس دهم رای به ریاست آقای لاریجانی بدهند اما در نهایت داخل فراکسیون امید قرار می‌گیرند، نظر شما چیست؟
برخی افراد سیاسی مخصوصا حامیان دولت در قبل از مرحله دوم انتخابات یا انتهای انتخابات مرحله اول اظهارنظری روی ریاست آقای لاریجانی کردند اما معتقدم خیلی از اینها بعد از مرحله دوم نظرشان عوض شده است و برخی‌شان هم که نظرشان عوض نشده و هنوز می‌گویند آقای لاریجانی اولی برای ریاست مجلس است، به لحاظ ملاحظات سیاسی و جناحی خودشان ممکن است عقیده قلبی خودشان را اصرار نداشته باشند و به کرسی بنشانند. از طرفی حامیان دولت می‌خواهند ائتلاف خود را با اصلاح‌طلبان برای انتخابات ریاست‌جمهوری حفظ کنند، بنابراین الان در مجلس به شکلی عمل نمی‌کنند که انشقاق و شکاف بین این ائتلاف اتفاق بیفتد چون الان احتمال رای‌آوری آقای عارف برای ریاست مجلس را بیشتر می‌دانند، طبعا ترجیح می‌دهند آقای عارف در مجلس باشد تا اینکه بخواهد کاندیدای ریاست‌جمهوری شود، پس با رای به آقای عارف هم مجلس را به نحوی در اختیار خواهند داشت و هم در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده با آرامش خاطر بیشتری حرکت خواهند کرد. در مجموع شاید چند نفری از حامیان دولت به آقای لاریجانی رای دهند اما اکثریت قریب به اتفاق منتخبان لیست امید رای‌شان به ریاست آقای عارف است. در مقابل همه گرایش‌های اصولگرا، بیشتر مستقلان که در هیچ کدام از لیست‌های انتخاباتی نبودند و تعدادی میانه‌روها که به دلایلی در لیست امید برخی شهرها قرار داشتند اما حالا می‌گویند میثاق‌نامه‌ای را امضا نکردند و در رای‌دادن به آقای لاریجانی آزاد هستند، رای‌شان به گزینه مقابل آقای عارف خواهد بود.
در مجموع رقابت بین آقایان لاریجانی و عارف را بسیار نزدیک و بی‌نظیر در ادوار گذشته مجلس می‌دانم. شاید در دوره پنجم آرای آقای نوری به آرای آقای ناطق در سال نزدیک بود و سال‌های بعد دیگر آقای نوری کاندیدا نشد اما در دوره دهم نزدیک بودن آرا خیلی بیشتر و می‌شود گفت شانه به شانه است.
آقای عطریانفر معتقد است برخی اعتدالی‌ها رای به ریاست آقای لاریجانی می‌دهند اما در فراکسیون امید خواهند بود، به عبارت دیگر شاید آقای لاریجانی با کسب اکثریت آرا رئیس مجلس شود اما فراکسیون امید جناح اکثریت مجلس لقب می‌گیرد، نظر شما چیست؟
این هم یک حالت است. گرچه اصلاح‌طلبان تمام تلاش‌شان را به کار گرفته‌اند که این اتفاق نیفتد و همه سلایق اصلاح‌طلبی و حامیان دولت برای ریاست آقای عارف موتلف شوند اما احتمال بروز چنین حالتی نیز منتفی نیست یعنی فراکسیون‌ها سیاسی شکل بگیرد اما برای انتخاب رئیس مجلس رای فراکسیونی نباشد./