برهوتی که "سهل" بر "آبادی" پارلمان خصوصی نشست

پیرمردی در مرکز دایره اقتصادی استان نشسته و دیگران را حول این دایره می پندارد و همین امر باعث شده تا اتاق بازرگانی، صنایع و معادن استان اصفهان بیش از آنچه تصور شود، گوشه گیر و ناتوان گردد، اتاقی با کارنامه نه چندان موفق بین دیگر اتاق های کشور آن هم در استانی با این پتانسیل اقتصادی حالا در آستانه پوست اندازی دوباره قرار گرفته و هرچند که پیش از این برخی اقتصاد دان ها و فعالان اقتصادی شهر بر این اعتقاد بودند که اتاق هوای تازه می خواهد، اما خبرهایی که از گوشه و کنار به گوش می رسد، موید این موضوع است که دیگر اقتصادیون استان هم دل و دماغی برای حضور فعال ندارند و آن هایی هم که در دوره قبلی توانستند از زیر چمبره طیف موسوم به "پارتیزان" های پارلمان شهر در گوشه ای از اتاق دست به سینه و آرام بنشینند و سکوت اختیار کنند، در شرایط کنونی تصمیم گرفته اند این ملک طلق را به افراد مدعی سپرده و خود بالای سر چرخ دنده های ناموزون مجموعه های صنعتی و اقتصادی خود بایستند تا همین آب باریکه باقیمانده نیز که حاصل تصمیمت دولتی و عدم نگاه فراگیر و غیر انحصاری مسئولان پارلمان خصوصی شهر است، از بین نرود.
چرا که با نیم نگاهی به فعالیت فعالان اقتصادی مشخص می گردد پارلمان اقتصادی شهر که باید در اختیار شهر باشد، آن قدر از مدار کاری خود خارج شده که استان اصفهانی را که روزی در واحدهای فعال اقتصادی و صنعتی سرآمد استان های کشور بود، حالا به استانی سرآمد در تعطیلی این واحدها مبدل ساخته است.
شاید عمده دلیل این موضوع را باید در مدیریت خارق العاده و به نوعی هیئتی و فرمایشی هیئت رئیسه ایی جستجو کرد که اتفاقا میانگین سنی آن ها با سن رئیس این اتاق خیلی هم تفاوتی ندارد. هرچند که در میان این افراد، مدیرانی با سابقه دیده می شوند، اما سابقه در کار اجرایی که در علم مدیریت از آن به عنوان "تجربه" یاد می شود، تنها در جایگاه مشاوره، تدریس، بیان مکتوب خاطرات در قالب تجربیات ارزنده و ... قابل ستایش است و وقتی تبدیل شد به تلاش مذبوحانه برای از دست ندادن صندلی مدیریت، باید با تیغ تند نقد مواجه گردد تا یا تکانی به خود بدهد، یا جایگاه را برای جوانانی که می توانند روح جدیدی به این مجموعه بدمند باز کند.
بی پرده تر بگوئیم، سید عبدالوهاب سهل آبادی، فعال اقتصادی ،که 4 دهه در اتاق بازرگانی اصفهان فعالیت مستمر داشته و دارد، یکی از این نمونه ها است که فعالیت اقتصادی و صنعتی خود را از صنعت سنگ و شن و ماسه آغاز کرد. نگاهی به اظهار نظرهای این پیرمرد اقتصادی اصفهان نشان می دهد که در انتظارات وی از دولت که عمده آن انتظارات فرمایشی و شعار گونه است، تناقضاتی نیز وجود دارد، به طوری که در 10 اظهار نظر اخیر وی در رسانه های مختلف، از میانه های سال گذشته تاکنون، حدود 8 بار وی از بانک ها خواسته تا در خصوص وام های بانکی امهال دهند، یک بار تجربیات شریعتمداری، وزیر تازه منصوب شده صمت را ارزنده خوانده و یک بار دیگر نیز خواستار تفویض امور از سوی وزیر معرفی شده صمت از سوی دولت، به استان ها شده است. اظهاراتی که هرچند این روزها اهمیت زیادی دارند، اما با توجه به مشکلات عدیده اقتصادیون نصف جهان، توقع حداقل ارایه یک نقشه علمی و منطبق برپژوهش های روز اقتصادی با نیم نگاهی به WSOT از سوی پارلمان خصوصی شهر به وزیر صمت ، آن هم با طی مسیری دموکراسی مآبانه و برگرفته از نظر قریب باتفاق فعالان اقتصادی استان کمترین انتظاری است که می شود از هیئت رئیسه و رئیس اتاق بازرگانی استان اصفهان داشت. همچنین باید گفت وقتی رئیس این پارلمان، کلیدی ترین واحد اتاق بازرگانی را که در قالب روابط عمومی باید به توسعه ارتباطات فعالان این حوزه و شهروندان، دانشگاهیان، رسانه ها و... بپردازد، در اثر تمایل به این که این مجموعه در اختیار فرد باشد تا سازمان، به ضعیف ترین واحد این بخش مهم استان اصفهان تبدیل کرده، خود باید حدیث مفصل خواند از کمیسیون ها و کمیته هایی که هر از چندی خبرهایی از آن ها به گوش می رسد، ولی نتیجه عملی این اخبار یا قابل مشاهده نیست، یا این که بسیار کمرنگ و بی اثر هستند. از این رو در نظر داریم با مرور موشکافانه عملکرد بخش های مختلف اتاق بازرگانی در این رسانه، به صورت مداوم آنچه می توانست باشد، آنچه که هست و آنچه که باید می بود را با مخاطبان خود به اشتراک بگذاریم.

یادداشت از پارسا فرزین