دوسال از صبح غم انگیر پرواز حاج قاسم سلیمانی گذشت، پروازی ابدی به دیار آشنایانی که سرداری پیل افکن ایرانی را برای رسیدن به آن بارها به گریه وا داشت، به ضجه و التماس و مویه، اما به درگاه چه کسی؟ به درگاهی غیر از درگاه الهی؟ هرگز...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، حالا حاج قاسم نیز نامش به پیشوند مقدس شهید مزین شد، همچون احمد کاظمی، همچون حسین خرازی، همچون ابراهیم همت و همچون بسیاری از یاران و دوستانش ، و حالا راه پیموده او نیز آرزوی بسیاری از آن هایی است که خود را ابتدای راه می دانند و امیدوارند مرگشان همچون مرگ سلیمانی ها و یارانش، مرگی به رنگ گل لاله باشد.
اما برای رسیدن به این راه، صرفا نمی توان به نصب پوستر و تغییر عکس پروفایل ها بسنده کرد، برای حاج قاسم شدن باید بوسه پرمهر بر سر فرزندان شهدا را چشید، باید بوسه بر چادر مادران شهدا را تجربه کرد، باید به گرمی و مهر فشردن دست پدران شهید را از نزدیک دید و باید به دل ماجرا زدن را هرشب مشق کرد. مشقی از جنس عشق به مردم، عشق به وطن، عشق به ولایت.
او خودش سِیلی از مهر بود و محبت که به سیل زد تا دریای بیکران مهرش بر هموطنان سیل زده اش جاری و ساری گردد، او رزمنده ای بود که به سرمردمش و برای مردمش قسم خورده بود.
اما 13 دی ماه 1398دست شیطان از آستین استکبار بیرون زد و او و همراهانش را آسمانی کرد، اما چهره منفور و زشت آمریکا و ایادی اش را نیز بیش از پیش به جهانیان نشان داد و مصداق این موضوع را می توان در تشییع جنازه چند ده میلیونی شهید سلیمانی دید.
تشییع جنازه ای که از عراق آغاز شد و در شهرهای گوناگون ایران استمرار یافت.
بغداد، نجف، اهواز، قم، مشهد و تهران و سپس کرمان و حضور چشم نواز و خیره کننده مردم به پاس بیش از 4 دهه مجاهدت مداوم مردی از جنس اراده و ایثار نمادی از قدرشناسی مردم برای مردانی از نوع خدمت بود.
این حضور میلیونی نشان داد مردم تفاوت قائلند بین حقیقت و ادعا، بین وعده و عمل و همین تفاوت هاست که انسان ها را زیبا خصال می کند. همین تفاوت هاست که سره را از ناسره به ما می شناساند و گنج وجود مرد را از پیکره او بیرون می کشد و او را جاودانه می سازد.
این روزها خیلی ها عکس حاج قاسم را به سینه می زنند، حتی باید گفت خیلی ها سنگ حاج قاسم را به سینه می زنند، اما حقیقت چیز دیگری است. حقیقت یک عکس و نماد نیست، حقیقت اخلاق و منش است.چه بسیار سینه چاکان حاج قاسم که با مشی او فرسنگ ها فاصله دارند که این سینه چاکی نه تنها ارزشی برای شهید بزرگوارمان نخواهد بود، که تازه باعث نگاه متفاوت دیگران به این شهید ودیگر شهدای عزیز به سبب عملکرد غیرقابل دفاع برخی از مدیران می شود.
بیاییم علاوه بر بزرگداشت عکس و پوستری و پروفایلی شهید سلیمانی، سالی یکبار خصائل نیکوی وی را که چنین جایگاهی در دل مردم به او داد مرور کنیم و خود را به این خصائل مزین سازیم.
حاج قاسم شدن سخت است، اما غیر ممکن نیست...
حاج قاسم را درشت نوشتن آسان است، اما شهید سلیمانی را درست نوشتن سخت است./
به قلم رضا صالحی پژوه