درمکتب آلمان یا کاری نمی کنند یا به بهترین شکل به پایان می رسانند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی همراز، کمتر مدیر اقتصادی یا تجاری و صنعتی در استان اصفهان وجود دارد که سید رسول رنجبران را نشناسد.
مدیری که به قول خودش در مکتب صنعتی آلمان آموزش دیده و بعد از مدتی به ایران بازگشته تا آموخته ها و تجربیاتش را در کشورش به کار بگیرد.
وی از سال 73 تاکنون در سمت ها و پست های متفاوت مدیریتی توانسته منشا خدمات موثری گردد که مشاور صنایع کشور،مدیریت امور مهندسی کارخانجات فرآوری و ساخت قطعات خودرو ایران،معاونت و عضو هیئت مدیره شرکت های سرمایه گذاری ( هلدینگ ) در ایران،ریاست هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری تکادو با بیش از 30 شرکت تولیدی و خدماتی تحت پوشش و دارا بودن بیش از 7000 نفرشاغل،عضویت در هئیت مدیره مجتمع صنعتی فولاد خراسان،ریاست اتاق بازرگانی و صنایع و معادن اصفهان،عضویت در هئیت نمایندگان اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و... بخشی از فعالیت های وی بوده است.
رنجبران در حال حاضر به عنوان رئیس هیئت مدیره یک شرکت تولیدی در بخش معدن و همچنین اقدامات تحقیق ومشاوره ای فعالیت چشمگیری دارد وبا تولید سنگ مرمریت سفیدبه عنوان فعال تولید و صادرکننده سنگ شناخته می شود.
حدود 300 نفر پرسنل تحت امر دارد و چیزی حدود هزار و 800 شغل غیرمستقیم ایجاد کرده است.
در زیرگفت و گوی خبرنگار ما با ایشان را از نظر می گذرانیم.

همراز: آقای دکتر رنجبران با توجه به وضعیت خاص کشور و محدودیت های به وجود آمده در اثر تحریم ها، به نظرشما برای خارج شدن از این تحریم ها چه راهکاری باید اندیشید؟

متاسفانه همینطور است که می گویید و یکی از مشکلات بزرگ ما در کشور این است که دستگاه های ذیربط در این زمینه جزیره ای عمل می کنند و بیشتر مجموعه های خودشان را در نظر می گیرند تا منافع ملی را.یعنی بجای این که یک هم اندیشی سازنده با بخش خصوصی برای برون رفت از این وضعیت داشته باشند،بیشتر به دنبال این هستند که با بخشی نگری خودشان را از این موضوع نجات دهند.در این شرایط باعث می شود که در بسیاری از موارد که به منافع ملی ضربه می زند، خودمان هم آتش بیار معرکه باشیم و با خود تحریمی ها آب به آسیاب دشمن بریزیم.
برای رفع این مشکل باید با یک درک عمومی بین بخش خصوصی و دولتی راه کارهای مشترک را به دست آوریم و تحریم ها را به حداقل ممکن برسانیم.
بهترین راهکار در این زمینه نیز اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی است،چرا که این سیاست ها بر داشته های ملی و استفاده از تولیدات داخلی تاکید و توصیه دارد.
البته این را هم باید گفت که در این شرایط باید ابزار نظارتی برای اجرای صحیح این سیاست ها بیشتر شود، به طور مثال اکنون همه از بخش خصوصی توقع دارند که سیاست های اقتصاد مقاومتی را اجرا کند، اما بانک ها در پرداخت تسهیلات به بخش خصوصی رغبت زیادی ندارند و ترجیح می دهند با تحویل سرمایه های درنظرگرفته شده برای تسهیلات بانکی به کارگاه های زود بازده، به دلالی در سطح جامعه دامن بزنند.
همچنین شنیده می شود که شرکت ها و موسسه های وابسته به دولت و بانک ها وام هایی دریافت می کنند که اگر همان میزان از نقدینگی به بخش خصوصی و صنایع تزریق شود ،به طور قطع باعث رونق بیشتر صنعت می شود، اما بانک ها ترجیح می دهند تسهیلات خود را در اختیار این شرکت ها قراردهند تا بازگشت آن تضمین شده باشد.

همراز: خب تولیدتنها به نقدینگی وابسته نیست، استفاده از نیروی انسانی کارآمد و توسعه های زیربنایی که از اصول اولیه مدیریت هستند نیز اهمیت ویژه ای دارند، شما در مجموعه های تحت امرتان چقدر از این دو بازوی مهم مدیریتی بهره برده اید؟

درتمام دنیا ثابت شده که نیروی انسانی به ویژه بخش کارشناسی حرف اول را می زند.یعنی اگرخاک را تحویل عده ای دانشمند بدهید بعد از مدتی طلا تحویلتان می دهند و اگر مقداری طلا را در اختیار نیروی انسانی ناکارآمد بگذارید، بعد از مدتی همان طلا را به خاک تبدیل می کنند و تحویل می دهند.
ما در مجموعه های تحت امر خود بر این نکته توجه ویژه ای داشتیم و آموزش های موثر و ضمن خدمتی را برای پرسنل در نظر گرفتیم و همین امر باعث شد تا در مواقع بحرانی ،بهترین بازخوردها را از نیروی انسانی تحت امر داشته باشیم.
به نوعی اگر مشکلات مجموعه را به طور شفاف با اعضای گروه در میان بگذاریم مطمئنا همراهی آنها را به دنبال خواهد داشت، اما اگر بخواهیم مشکلات را از آن ها مخفی کنیم، قطعا نیروی انسانی به مدیریت مجموعه بی اعتماد می شود.
البته بحث توسعه زیربنایی متوازن با تولید یکی از ارکان اساسی صنعت و تجارت بوده که در تمامی واحد های صنعتی موفق صورت می گیرد.

همراز: به طور کلی نظرتان راجع به اتاق بازرگانی و ارتباط آن با مجموعه تحت امرتان چیست و اتاق تا چه اندازه می تواند در رسیدن به اهداف اقتصادی و صنعتی موثر باشد؟

در حال حاضر بنده 12 سال است که عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی استان اصفهان و تاکنون هیچ خدماتی ویژه تر از آنچه به همه اعضا ارایه شده دریافت نکرده ام.
به نظر بنده اتاق های بازرگانی کانون های هم افزایی و دانایی ها و توانایی های بخش خصوصی و فعالان اقتصادی هستند،یعنی در آنجا می توانیم از اندیشه،تجربه وفنون به طور متوسط حدود سه هزار عضو اتاق در راستای بهبود وضعیت اقتصادی استان و حتی کشور بهره بگیریم که البته این موضوع مسئله کمی نمی باشد.
در این صورت اگروضعیت واحدهای صنعتی استان بهبود یابد، وضعیت من نیز بهبود پیدا می کند و اگر نتوانیم در اتاق بازرگانی برای استان فعالیت موثری انجام دهیم، واحد تولیدی من هم متضررمی شود.
به طور کلی می توان گفت که اتاق از دارایی های خود استفاده می کند برای بهبود اوضاع کسب و کار.

همراز: به طور کلی هر مجموعه تولیدی و صنعتی در برابر جامعه خود مسئول است و به همین دلیل بخشی از فعالیت های خود را به مسئولیت های اجتماعی اختصاص می دهد،شما در اتاق بازرگانی برای مسئولیت های اجتماعی چه کار کرده اید؟

یکی از برنامه های ما در صورت راهیابی به دور بعدی این است که تشکل های تخصصی را در استان احیا کنیم و به آن ها پر و بال بدهیم و ساماندهی و سازماندهی کنیم.
ما معتقدیم که اگر تشکل های تخصصی در استان قوی شود بسیاری از مشکلات و معضلات ومسئولیت های اجتماعی قابل حل می شود.اما متاسفانه ما در استان اصفهان تشکل هایی که بتوانند در سطح استانی،منطقه ای و یا کشوری ایفای نقش کنند نداریم.
اتاق ها در ساختار،مادر تمامی تشکل های اجتماعی و اقتصادی هستند، اما متاسفانه در عمل هنوز به این درجه نرسیده ایم و امیدوارم اتاق بازرگانی استان اصفهان در آینده بتواند علاوه بر انجام فعالیت های تخصصی به مسایل اجتماعی و مدنی شهر هم بپردازد.

همراز: شما به عنوان فردی که قصد دارد به عنوان نماینده در اتاق بازرگانی حضور پیدا کند ، چه اهدافی را می توانید دنبال کنید و چه وعده هایی را به اعضای این اتاق بدهید که قابلیت اجرا داشته باشد؟

باید این موضوع را در نظر داشت که نقطه تحول در اتاق بازرگانی از سال 82 با مدیریت بنده آغاز شد.پیش از آن اتاق بازرگانی یک دخمه ای بود که در آن خودرو خرید و فروش می کردند و به محض آغاز دوره ریاست بنده بر اتاق،یک واحد مسکونی در خیابان کمال اسماعیل آماده کردیم و عملیات ساختمانی اتاق فعلی را آغاز نمودیم.
یادم هست که آن زمان حدود 80 درصد از وعده هایی که داده بودیم اجرایی شد، اما یک آرزو که آن روزها داشتم و هنوز هم دارم این است که در یک منطقه در اصفهان مجموعه ای تحت عنوان برج دوقلو برای حضور فعالان اقتصادی در نظر بگیریم و آن ها را در این برج ها به عنوان پاتوق اقتصادی استان جمع کنیم.
اگر چنین فرصتی برای تیم مدیریتی ما ایجاد شود، می توانیم از تمامی امکانات بهره بگیریم به گونه ای که به طور مثال فعالان اقتصادی خارجی از مسیرفرودگاه تا این برج ها را با بالگرد طی کنند.
آن زمان با پرفسور تهرانی، یکی از معروفترین معمارهای دنیا که طراحی بسیاری از فرودگاه های کشور را برعهده داشته است صحبت کردیم و ایشان نیز از این طرح استقبال زیادی کرد و قول های مساعدی نیز داد که به علت عظمت پروژه برخی از دوستان پا پس کشیدند، ولی اگر دوباره فرصتی ایجاد شود حتما این موضوع را پیگیری می کنم.

همراز: مدیران اقتصادی و صنعتی کشور معمولا از نخبگان هستند،به نظر خودتان شاخصه نخبگی شما چیست و چقدر از آن در حوزه عملکردی بهره گرفته اید؟

من تربیت یافته مکتب آلمان هستم و از سال های بعد از دیپلم با حضور در آن کشورچندسالی را به تحصیل و زندگی پرداختم و اکنون نیز عضو هیئت علمی دانشگاه "اشتوتگارت" آلمان می باشم که برای حفظ کرسی علمی در آن دانشگاه سالی 45 روز برای آموزش یک دوره فشرده به آن کشور سفر می کنم.
مکتب آلمان نیز در اقتصاد به این موضوع معروف است که یا یک وظیفه ای را برعهده نمی گیرد و یا اگر بر عهده گرفت باید آن را به بهترین شکل ممکن انجام دهد، لذا فکر می کنم با این نگرش بتوانم در مقاطع مختلف علمی و فنی تاثیر گذار باشم.
البته بنده یک تجربه 10 ساله در زمینه مدیریت شرکت تکادو دارم و همزمان مدیریت اتاق را هم بر عهده داشتم، باید به این نکته اشاره کنم که مدیریت مقوله نشستن پشت میز و دستور دادن نیست، بلکه باید بهترین کارآیی را با کمترین هزینه داشته باشیم که خوشبختانه در آن زمان به نقل از بسیاری از اعضا و اطرافیان خیلی خوب از پس این موضوع بر آمدم.

همراز:یکی از معضلات استان وجود سرمایه های سرگردان در سطح جامعه بوده ، جنابعالی دراتاق بازرگانی برای جذب این سرمایه ها چه برنامه هایی دارید و چه اقداماتی انجام داده اید؟

جذب سرمایه یک اصل کلی است که باید زمینه های آن در کشور فراهم شود، اگر این پیش زمینه ها ایجاد نگردد،تجربه ثابت کرده که وقت تلف کردن است،چرا که سرمایه و سرمایه گذار، هوشمندانه محل خرج شدن را پیدا می کنند و سرمایه های هوشممند جایی می روند که روز به روز افزایش پیدا کنند.
البته در دولت یازدهم یکسری از تنش ها در سرمایه گذاری کم شد و تنش دیگری نیز به آن اضافه نشد، ولی در زمان های پیشین متاسفانه دولت ها علاوه بر این که تنش ها را رفع نمی کردند،هر از چندی تنش هم ایجاد می کردند،لذا اکنون باید از این شرایط استفاده کافی را ببریم و ثبات اقتصادی ایجاد کنیم که مطالبه گری اتاق از دولت می تواند یکی از روش های موثر و مرسوم در این زمینه باشد.

همراز: همانطور که می دانیم براساس چشم انداز1404 قرار است استان اصفهان به عنوان قطب گردشگری کشور معرفی شود،چه اقداماتی می تواند ما را به این جایگاه نزدیک کند؟

در همه دنیا مطالعات آمایش سرزمین حرف اول را می زند و تصمیم گیری ها بر اساس آن تعریف می شود،اما در استان اصفهان تا سه سال پیش چنین سندی وجود نداشت.
اما اکنون این مهم با کمک دانشگاه اصفهان و استانداری شکل گرفته و یکی از خروجی های آن این است که اولویت استان اصفهان سرمایه گذاری در زمینه گردشگری است،البته اصفهان به عنوان یک استان مادر در زمینه مطالعات دانش بنیاد و های تک نیز تعریف شده است، لذا در بخش گردشگری داشته هایی را داریم که مارا جزو یکی از 10 استان برتر کشور قرار می دهد.
وظیفه ما در این زمینه این است که از این داشته ها حفاظت کنیم و به خوبی از آن ها بهره برداری نماییم.
این مسئله نیز با فرهنگ سازی صورت می پذرید و تا فرهنگ سازی نشود،موضوع توسعه و رونق گردشگری نیز شکل نمی گیرد.
البته رئیس جمهور نیز در این زمینه دستور خیلی خوبی دادند به طوری که ده برابر سایر استان ها برای حفظ و نگهداری ابنیه تاریخی و ارزشمند میراثی اصفهان بودجه در نظرگرفته شد.
با این اوصاف فکر می کنم اتاق می تواند در فرهنگسازی مدیریت توریست،برندینگ شهر اصفهان و توسعه زیرساخت های گردشگری نقش کلیدی داشته باشد.

همراز: آقای رنجبران اگر موضوعی هست که احساس می کنید باید عنوان شود بفرمایید

هرچند وقت یکبار فرصنی ایجاد می شود برای ما تا بتوانیم در عرصه تولید و صنعت استان و ایران تاثیر بگذاریم،لذا باید از این فرصت نهایت استفاده را ببریم و اگر یک اتاق بازرگانی پویا، کارآمد ،زنده و موثر داشته باشیم بسیاری از مشکلات صنعتگران رفع می گردد.

همراز: تشکر از وقتی که گذاشتید